ارزيابي باور عمومي خطرهاي ناشي از آلودگي محيط زيستي به منظور بهبود گفتمان خطر (مطالعه موردي : كارخانه هاي MDF آرين سينا و آرين شيمي)

از زمان پذيرش اعلاميه ريو، رويكرد مشاركتي در زمينه هاي مختلف توسعه و حفاظت زيست محيطي در معاهدات متعدد بين المللي مورد تاكيد قرار گرفت. اين اعلاميه بر نقش محوري جوامع محلي و بومي در تضمين استفاده پايدار از محيط زيست تاكيد دارد. پروژه حاضر با پذيرش رويكرد مشاركتي كوشيد تا به بررسي ادراك خطر احتمالي در مردمي بپردازد كه در مجاورت كارخانه هاي MDF زندگي مي كنند. بدين ترتيب، ميزان واقع بينانه بودن ادراك خطر احتمالي و همچنين عوامل موثر بر آن مشخص مي شود. سطح آلايندگي فعاليت اين از طريق جمع آوري و تجزيه و تحليل مدارك كارشناسي موجود و همچنين نمونه برداري و آزمايش پساب خروجي تاييد شد. ميزان باور عمومي افراد بومي منطقه و ارتباط آن با ويژگي هاي جمعيت شناختي از جمله سن، جنسيت، تحصيلات، داشتن فرزند و اشتغال در كارخانه از طريق پرسشنامه اي از نوع طيف ليكرت انجام گرفت. داده ها با آزمون هاي آماري T دو نمونه اي، ضريب همبستگي اسپيرسون و رگرسيون خطي (p<0/05) تحليل گرديدند. بر اساس نتايج، از كل پاسخ دهندگان 228 نفر (79/2 %) مرد و 60 نفر (20/8 %) زن و از اين تعداد 180 نفر (62/5 %) داراي فرزند بودند. حداكثر ميانگين سني (40-30) و بيشترين سطح تحصيلات مربوط به ديپلم با (125) نفر (43/4 %) و حداكثر مخارج سالانه (بين 5-10 ميليون) برآورد شد. طبق نتايج زنان بيشتر از مردان و افراد داراي فرزند بيشتر از افراد فاقد فرزند داراي ادراك خطر آلودگي مي باشند. ادراك خطر با بالا رفتن سن افراد، رابطه مستقيم و با شاغل بودن در كارخانه رابطه اي معكوس دارد.