نگاهي دقيق تر به تأثير ريزدانه ها بر مقاومت روانگرايي خاك هاي ماسه اي- سيلتي

طبق آخرين نتايج گزارش شده توسط پژوهشگاه بين المللي زلزله شناسي و مهندسي زلزله (IIEES) در خصوص ويژگي هاي ژئوتكنيكي آبرفت هاي كلان‌شهر تهران، بخش عمده اي از نواحي جنوب تهران توسط ريزدانه ها (سيلت و رس) پوشيده شده و همچنين سطح آب هاي زيرزميني در اين مناطق بالاتر از ساير نواحي مي باشد كه احتمال وقوع پديده ي روانگرايي را در حين زلزله برجسته تر مي نمايد. در چند دهه‌ي گذشته اكثر مطالعات انجام شده در زمينه بررسي مفهوم روانگرايي و تعيين مقاومت چرخه اي، بر روي خاك هاي ماسه اي متمركز شده درحالي‌كه در طبيعت خاك هاي مخلوط ماسه اي- سيلتي بيشتر از خاك-هاي ماسه و سيلت خالص يافت مي شوند. از طرفي ارزيابي نتايج حاصل از تحقيقات انجام شده بر روي خاك هاي ماسه اي سيلتي نشان دهنده ي تناقض در پاسخ مخلوط هاي حاوي مقادير مختلف ريزدانه ها در برابر بارگذاري هاي چرخه اي مي باشد. در اين مقاله سعي شده با مروري دقيق تر بر جديدترين مطالعات آزمايشگاهي انجام شده توسط پژوهشگران و جمع آوري و پردازش داده هاي آنها، تأثير ريزدانه ها بر مقاومت روانگرايي مورد ارزيابي قرار گيرد و رابطه اي منطقي جهت تعيين مقاومت چرخه اي ارائه شود. رابطه‌ي استخراج شده كاهش مقاومت را با افزايش ريزدانه ها نشان مي دهد. بررسي برخي از نتايج نيز اين موضوع را بيان مي كند كه محتواي 30 درصد سيلت حد آستانه اي براي رفتار روانگرايي ماسه هاي سيلتي مي باشد و براي مواردي كه محتواي ريزدانه ها كمتر از حد آستانه باشد، افزايش در محتواي ريزدانه منجر به كاهش مقاومت چرخه اي مي شود؛ اما براي مقادير بيشتر از حد آستانه‌ي مقاومت چرخه‌اي كم‌وبيش روندي ثابت يا افزايشي را دارا مي باشد.