نوسان

سازمان ها انتظار دارند تصميم هاي كاركنانشان هماهنگ باشد، ولي به انسان ها اعتباري نيست. هر فرد نسبت به ديگري داوري متفاوتي دارد، حتا اگر در نقشي همسان باشند يا به فرض از روشي يكسان پيروي كنند. عوامل نامرتبطي چون حالت روحي يا اوضاع جوي مي توانند تصميم هاي يك نفر را در هر موقعيتي تغيير دهند. اين تغييرپذيري اتفاقي تصميم ها نوسان نام دارد و به طور اعجاب آوري براي شركت هاي ناآگاه از آن هزينه آور است. دانيل كانمن، برنده جايزه نوبل و استاد روانشناسي دانشگاه پرينستون، همراه با اندرو روزنفيلد، لينيا گاندي و تام بليزر از گروه تي.جي.جي توضيح مي دهند كه چگونه سازمان ها مي توانند با داشتن واحدي با اعضاي حرفه اي، مجموعه مشتركي موارد را ارزيابي كنند. تفاوت ارزيابي آن ها نشاندهنده مقدار نوسان است. اگر مشكل جدي باشد، شركت ها مي توانند اصلاحاتي انجام دهند كه بنيادي ترين آن جايگزين كردن داوري انساني با الگوريتم است. برخلاف افراد، الگوريتم پيوسته براي هر اطلاعات ورودي، خروجي يكسان مي دهد و تحقيقات نشان داده تصميم ها و پيش بيني آن، اغلب درست تر از حرفه اي هاست. گرچه ساخت الگوريتم ممكن است مشكل به نظر آيد، ولي نويسندگان توضيح مي دهند تنها با داشتن اطلاعات ورودي تعداد اندكي مورد و چند قاعده ساده مي توان به آن دست يافت. ولي اگر به كارگيري فرمول از نظر سياسي يا عملياتي امكان نداشت، شركت ها مي توانند با استفاده از شيوه ها و روش هايي، كاركنان را راهنمايي كنند تا تصميم هاي هماهنگ تري بگيرند.