سطح بندي شهرستان هاي استان ايلام از لحاظ شاخص هاي توسعه با استفاده از تكنيك فازي

شناسايي مناطق محروم و توسعه نيافته، امري مهم و اساسي در جهت اتخاذ راهبردهاي توسعه ملي و منطقه اي به شمار مي رود كه هدف عمده آنها كاهش نابرابري هاي بين منطقه اي و درون منطقه اي است. رتبه بندي مناطق بر اساس درجه توسعه يافتگي، اغلب به عنوان يك مسئله چند شاخصه مطرح مي شود كه روش هاي مختلفي براي مواجهه با آن وجود دارد. در اين راستا روش هاي تصميم گيري چند شاخصه (MCDM) با دارا بودن قابليت ارزيابي يكپارچه شاخص ها، ابزار مناسبي در اختيار برنامه ريزان قرار مي دهند. هدف از انجام اين پژوهش، سطح بندي شهرستان هاي استان ايلام از لحاظ شاخص هاي توسعه و شناسايي مناطق محروم با استفاده از روش تصميم گيري چند شاخصه است؛ بدين منظور، 33 شاخص مختلف توسعه، تعريف و تنظيم گرديد و وزن آنها با استفاده از روش آنتروپي تعيين شد؛ سپس، سطح توسعه شهرستان ها با روش تاپسيس فازي مشخص گرديد. بر اساس امتيازات حاصل از اين روش، شهرستان ها در 4 گروه برخوردار، نيمه برخودار، كم برخوردار و عدم برخوردار طبقه بندي شدند. نتايج به دست آمده نشان داد كه شهرستان ايلام با وزن 0.505 در سطح برخوردار، شهرستان هاي شيروان چرداول، آبدانان، دره شهر و دهلران به ترتيب با وزن هاي 0.384، 0.383، 0.382 و 0.375 در سطح نيمه برخوردار، شهرستان ايوان و مهران در سطح برخورداري كم و شهرستان ملكشاهي در سطح عدم برخورداري قرار گرفته اند.