تأثير مشاركت مردمي بر امنيت در مناطق مرزي ايران و پاكستان (مطالعه موردي استان سيستان و بلوچستان)

زمینه و هدف :اقلیم خاص جغرافیایی شرق ایران و قرار گرفتن استان سیستان و بلوچستان در مسیر ترانزیت مواد مخدر و همچنین همسایگی با دولت‌هایی كه توان كنترل مرزهای خود را ندارند (پاكستان و افغانستان) برقراری امنیت در این مناطق را دچار پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایی كرده است. بر اساس مفروض این تحقیق اولاً هراندازه بر مشاركت اقتصادی و سیاسی و اجتماعی مردم افزوده شود، برقراری امنیت پایدار قابل حصول تر خواهد بود و انگیزه‌های كسب درآمدهای غیرقانونی و پیوستن به گروه‌های مخالف نظام، پایین خواهد آمد. در ثانی ایجاد زمینه‌های مشاركت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از طریق ایجاد رابطه بهتر بین مردم و نهادهای حكومتی باعث ارتقاء امنیت در مناطق مرزی این استان خواهد شد. بر اساس مطالعه انجام‌شده در سه حوزه مشاركت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در استان سیستان و بلوچستان داده‌های آماری در بخش مشاركت اقتصادی حاكی از این موضوع است كه مشاركت اقتصادی در سطح 1/27 در صد پایین‌ترین مشاركت در سال 1391 در میان استان‌های كشور می‌باشد، مشاركت سیاسی نیز رقم پایینی به‌طور میانگین در انتخابات مجلس شورای اسلامی با میانگین 59 درصد و ریاست جمهوری 46% بوده است، كه جزء استان‌های با مشاركت كم محسوب می‌شود در انتخابات برگزارشده وجود دارد، و همچنین در بخش اجتماعی مشاركت كمی در مقایسه با دیگر استان‌های مركزی كشور وجود دارد. این امر اثر مستقیم بر پایین آمدن مشاركت در برقراری امنیت دارد، به‌طوری در سال‌های اخیر شاهد ناامنی‌هایی در این مناطق بوده‌ایم. البته این موضوع به شاخص‌های توسعه نیز مربوط می‌شود، توسعه ناموزون سبب شده است كه مناطق مركزی بیشتر از مناطق پیرامونی رشد داشته باشند و این موضوع موازنه را به نفع استان‌های مركزی تغییر داده است، كه یكی از دلایل اصلی پایین بودن نرخ مشاركت‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در این استان است. روش: در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است، و با استفاده از منابع اسنادی و كتابخانه ای و همچنین اطلاعات آماری داده‌های مورد نیاز جمع آوری شده است. یافته ها: در مجموع به این نتیجه رسیدیم كه هراندازه میزان مشاركت مردمی در سه حوزه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بیشتر باشد، انگیزه مردم برای مشاركت در برقراری و حفظ امنیت بیشتر می‌شود.