بررسي تاثير سياست هاي تحصيل اتباع افغانستاني در ابران (مورد مطالعه: شهر تهران)

هدف اين مقاله، شناسايي امكانات و موانع موجود در دسترسي اتباع افغانستاني به خدمات آموزشي و تاثير سياست هاي كنوني بر جامعه ايران است. براي جمع آوري اطلاعات با 116 نفر از اتباع افغانستاني ساكن شهر تهران در قالب مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته مصاحبه شده است. نتايج نشان مي دهد: آن دسته از اتباع افغانستاني كه به صورت قانوني در ايران زندگي مي كنند، اگر چه منع قانوني براي تحصيل ندارند، با موانعي چون فقدان توان مالي پرداخت شهريه، مقاومت مردم محلي، الزام به ترك كشور پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه يا عدم امكان اشتغال با مدرك تحصيلي روبرو هستند. اتباع غيرمجاز نيز در مدارس دولتي امكان ثبت نام ندارند و تعداد محدودي از آنها در قالب مدارس خودگردان تحصيل مي كنند. با توجه به حضور پرتعداد مهاجران قانوني و غيرقانوني افغانستاني در ايران و تداوم مهاجرت به ايران، پيامدهاي منع كودكان آنها از تحصيل متوجه جامعه ايراني خواهد بود. شكل گيري نسلي كم سواد و كم مهارت و سرخورده از جامعه ايران مي تواند حتي براي امنيت ملي كشور مخاطره آميز است.