بررسي تطبيقي زبان زنانه در دو اثر «سگ و زمستان بلند» و «علف‌ها آواز مي‌خوانند»

A Comparative Study on Feministic Language in "The Dog and the Long Winter" and "The Grass is Singing"

مقاله حاضر به بررسي تطبيقي زبان زنانه در «سگ و زمستان بلند» اثر شهرنوش پارسي‌پور و «علف‌ها آواز مي‌خوانند» اثر دوريس لسينگ مي‌پردازد. پارسي‌پور و لسينگ در اين آثار با انتخاب زنان به عنوان قهرمان اصلي اثر به بررسي موقعيت و جايگاه زن در اجتماع، مشكلات و محدوديت‌هايي كه وي در جامعه مردسالار با آن مواجه گرديده است مي‌پردازند. با توجه به اين نكته كه اين دو اثر اولين آثار منتشرشده دو نويسنده زن مذكور مي‌باشد، براي كندوكاو درباره اين پرسش كه آيا اين دو اثر از زباني مختص زنان بهره‌مند شده‌اند، قصد داريم در اين مقاله به شرح رابطه فمينيسم و زبان زنانه پرداخته، تلاش‌هاي اين نهضت در جهت دستيابي زنان به زباني خاص كه از دستاويزهاي اصلي نويسندگان زن در جهت بيان مسايل و دغدغه‌هاي زنان گردد، را مورد بررسي قرار دهيم. در ادامه با تعمق در آثار مذكور به بررسي زبان زنانه در اين آثار توجه نماييم.

The present article surveys the feministic language of "the Dog and the long winter" by Shahrnoosh Parsi Poor and "the grass is singing" by Doris Lessing comparatively. Parsi Poor and Lessing study the woman as the main character and hero in order to review their situation in the society, their problems and limitations they may face in a patriarchal society. While both works are the first published works of both authors, the present article attempts to study the relationship between feminism and feministic language in order to analyze the question: Do these works enjoy a feministic language? It also follows by considering the feministic language in abovementioned works.