بازتاب مضامين «ني‌نامه» مولانا در شعر معاصر عرب(با تكيه بر ديوان شش شاعر نام‌آور)

The Reflection of Molanaʹʹs "The Song of the Reed" on Arabic Contemporary

بررسي تاثيرپذيري از انديشه‌هاي متعالي مولانا جلال‌الدين محمد بلخي در ادبيات ملل اين امكان را فراهم مي‌آورد كه بتوان انعكاس آثار عرفاني او را در آيينه اشعار ديگران ديد و بر كمال و نقص آن واقف شد. جستار حاضر در صدد است تا جلوه‌هايي از مضامين «ني‌نامه» مولانا را كه عمده‌ترين محور بحث آن جدايي ني از نيستان و اشتياق بازگشت به سوي آن هست، در شعر جبران خليل جبران، خليل حاوي، عبدالوهاب بياتي، ابراهيم ناجي، حسين مجيب مصري و محمود درويش بررسي قرار دهد و ميزان تشابه و يا تباين آن‌ها را تبيين سازد. پرسش اصلي مقاله اين است كه شاعران مذكور، به هنگام سخن گفتن از ني، تا چه حدودي به معاني و مضامين «ني‌نامه» نزديك مي‌شوند و آن‌ها را چگونه بيان مي‌دارند؟

Studying the affectability of Molanaʹs thoughts in nationsʹ literature creates the possibility to observe the reflection of his mystical works in othersʹ poetries mirror in order to be aware of the completeness and incompleteness. The present article aims to survey the manifestation of Molanaʹs "The Song of the Reed" concepts – in which the most important subject is the separation of reed and the canebrake and the enthusiasm of return – in Gibran Khalil Gibran, Khalil Hawi, Abdolvahab Bayati, Ibrahim Naji, Hossein Mojib Almesri and Mahmood Darwishʹs poetries. It also attempts to express their similarities and differences. The main question of this article is that how much the abovementioned poets look at "The Song of the Reed" while talking about the reed.