مقايسه تعادل ايستا و پوياي زنان فعال حركتي دانشگاهي داراي قوس كف پاي متفاوت

Comparison of Static and Dynamic Balance of Physically Active College Women with Different Foot Arch Heights

مقدمه: تعادل، يكي از اجزاي كليدي و جدايي‌ناپذير در فعاليت‌هاي روزانه و عملكرد‌هاي ورزشي مي‌باشد. شناخت هرچه بهتر و جامع‌تر عوامل تاثيرگذار بر كيفيت تعادل و نحوه اثرگذاري آن‌ها اين فرصت را فراهم مي‌آورد كه به بهبود اين عامل پايه حركتي در تمام طول زندگي كمك كرده و از عواملي كه بر آن تاثير منفي دارد، جلوگيري به عمل آورد. به نظر مي‌رسد كه وجود ناهنجاري‌هاي آناتوميكي از قبيل كف پاي صاف، گود و ويژگي‌هاي مورفولوژيكي پا بر آمادگي حركتي از جمله تعادل افراد تاثيرگذار است. در نتيجه تحقيق حاضر با هدف مقايسه تعادل ايستا و پوياي زنان فعال حركتي دانشگاهي داراي قوس كف پاي متفاوت انجام شد. مواد و روش‌ها: تعادل ايستا و پويا 90 ورزشكار زن دانشگاهي در سه گروه قوس كف پايي كه شامل كف پاي صاف (30 نفر)، كف پاي گود (30 نفر) و كف پاي طبيعي (30 نفر)، به وسيله دستگاه Stbilometer در حالت ايستاده با چشمان باز (معيار سنجش تعادل ايستا) و قرار دادن يك گام آزمون شونده با پاي غالب (معيار سنجش تعادل پويا) ارزيابي شد. همچنين، به منظور تشخيص قوس كف پاي صاف، گود و طبيعي از آزمون افت استخوان ناوي با استفاده از روش توصيفي Brady صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده‌هاي آماري نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS و از روش آماري تحليل واريانس يك‌راهه انجام شد. يافته‌ها: در تعادل ايستا بين مساحت كل محدوده جابجايي نوسان بين سه گروه تفاوت معني‌داري وجود داشت (002/0 = P)؛ در صورتي كه در تعادل پويا در مساحت كل محدوده جابجايي نوسان بين سه گروه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (098/0 = P). نتيجه‎گيري: اگرچه تعادل ايستاي افراد مبتلا به ناهنجاري كف پاي صاف و گود نسبت به كف پاي طبيعي كمتر است، اما در مورد تعادل پويا، تفاوت معني‌داري بين سه گروه قوس كف پايي مشاهده نشد. بنابراين، مي‌توان به افراد مبتلا به كف پاي صاف و گود در اين زمينه آگاهي داد تا در انجام فعاليت‌هاي روزانه خود با دقت و توجه بيشتري عمل نمايند.