مقايسه اختلالات رفتاري، عزت نفس و رضايت از زندگي در دانش آموزان بي سرپرست و عادي

A Comparison of behavioral disorders, selfesteem and life satisfaction in derelict and normal students

هدف اين مطالعه بررسي اختلالات رفتاري، عزت نفس و رضايت از زندگي در نوجوانان بي سرپرست و عادي بود. روش اين پژوهش توصيفي از نوع علي مقايسه‌اي بود. نمونه اين پژوهش شامل 60 دانش‌آموز بي سرپرست و 60 دانش آموز عادي بود كه بر اساس ملاك هاي ورود به پژوهش و به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه اختلالات رفتاري آشنباخ، عزت نفس روزنبرگ و رضايت از زندگي داينر استفاده شد.نتايج نشان دادكه بين اختلالات رفتاري، عزت نفس و رضايت از زندگي در نوجوانان بي‌سرپرست و عادي تفاوت معناداري وجود دارد. بدين صورت كه ميانگين نمرات اختلالات رفتاري در نوجوانان بي سرپرست بيشتر از عادي بود. همچنين نمرات عزت نفس و رضايت از زندگي در نوجوانان بي‌سرپرست كمتر از نوجوانان عادي بود.با توجه به اينكه نوجوانان امروز، صاحبان بلافصل آينده جامعه هستند و سلامتي و بيماري آنان در نسل‌هاي آينده اثراتي قابل توجه خواهد داشت، لذا توجه بيشتر و برنامه ريزي بهتر براي نوجوانان بي‌سرپرست الزامي مي‌باشد.

The present study aimed was to compare Behavioral disorders, selfesteem and life satisfaction in Derelict and normal adolescents. The research method was causalcomparative research method which is categorized as descriptive research method. The sample included 60 Derelict students and 60 normal students that selected by convenience sampling with consideration of entrance criterion. Achenbach behavioral disorders, Rozenberge selfesteem and Diner life satisfaction questionnaires administered among selected sample. The results indicated that there is a significant difference between Behavioral disorders, selfesteem and life satisfaction in Derelict and normal adolescents. So that Behavioral disorders mean scores of Derelicts were higher than normal adolescents. Also selfesteem and life satisfaction mean scores of Derelicts were lower than normal adolescents. Given that today's teens, are the owners of the immediate future of society and Health and disease will have significant effects in future generations, therefore, more attention and better planning is required for derelict teens.