بررسي تجربه‌هاي عرفاني در عبهر العاشقين بر اساس فعل: رويكرد نقشگرا

An Investigation of Mystical Experiences in Abhar alAsheghin based on Verbs: A Functionalist Approach

در دﺳﺘﻮر ﻧﻘﺸﮕﺮا، ﻓﺮض ﺑﺮ اين است ﻛﻪ اﻟﮕﻮﻫﺎي ﺗﺠﺮﺑﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺮاﻳﻨـﺪﻫﺎ و از ﻃﺮﻳـﻖ ﻓـﺮاﻧﻘﺶ اﻧﺪﻳﺸﮕﺎﻧﻲ در زﺑﺎن ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﻲ مي شود. ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس مي توان ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ اﻧﻮاع ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در اﻓﻌﺎل و ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﺴﺎﻣﺪ آن ها در متن ادبي از ﺗﺠﺎرب، ﺗﻔﻜﺮات و دﻧﻴﺎي درون ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪه آﮔﺎه ﺷﺪ. اﻣﻜﺎن و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ دﺳﺘﻮري ﺑﺮاي ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ در زﺑﺎن، از ﻃﺮﻳـﻖ ﻧﻈﺎم ﮔﺬراﻳﻲ اﻧﺠﺎم مي شود. ﻧﻈﺎم ﮔﺬراﻳﻲ، ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺑﻴﺎن ﻓﺮاﻧﻘﺶ اﻧﺪﻳﺸﮕﺎﻧﻲ و ﺗﺠﺮﺑـﻲ در زﺑـﺎن است. در اين مقاله ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ تجارب عرفاني روزبهان در كتاب عبهر العاشقين بر اساس فعل: رويكرد نقشگرا ﭘﺮداﺧﺘﻪ شده است. تجربه ها ﺑﺮ پايه ﻧﻈﺎم ﮔﺬراﻳﻲ در چهارچوب دﺳﺘﻮر نقشگراي هليدي، ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ. با توجه به نتايج به دست آمده، در بيشتر موارد، تجربه گر فعال و كنش گراست، اكثر فعل هاي غير رابطه اي، متعدي هستند و بر زمان گذشته دلالت مي كنند، بيش از 70% فرايندهاي فعلي رابطه اي در زمان حال اتفاق مي افتند و بيش از 90% اين تجربه ها كه با وجه اخباري بيان شده اند، قطعيت دارند؛ به اين ترتيب، تجربه عشقي كه عبهر العاشقين با ما در ميان مي گذارد، با توجه به شيوه روايتگري در چند قدمي نگاشتن به وقوع پيوسته است. هنگام خواندن روايت، ذهن از زمان و مكان طبيعي خود جدا مي شود و با راوي به لحظه ديدار و مشاهده مي پيوندد.

In functional grammar, it is assumed that patterns of experience are represented in language in the form of processes and via ideational metafunction. Accordingly, we can gain knowledge about the experiences, ideas and internal world of the writer by exploring various kinds of processes in the verbs and determining their frequency in literary text. The grammatical potential for representing experience in language is provided by transitivity system which is the mechanism for expressing the ideational and experiential metafunction in language. This paper investigates the mystical experiences of Ruzbahan in Abhar alAsheghin according to functional approach to the verbs. The experiences are analyzed based on transitivity system in terms of Halliday's functional grammar. Considering the results of this study, the experiencer is active and doer in most of the cases. Most nonrelational verbs are transitive and denote past tense. More than 70% of relational verbs occur at present time and more than 90% of these experiences which are expressed via indicative mood are absolutive. Thus, regarding the method of narration, it can be argued that the love experiences expressed in Abhar alAsheghin have just occurred before writing. Reading the narrative, the mind is separated from natural time and place and, with narrator, connects to the moment of encounter and seeing.