ارزيابي روش هاي كاهش ارتعاشات ناشي از خطوط مترو بر سازه هاي سطحي

روشهاي كاهش ارتعاشات منتشره در محيط زمين و كاهش مزاحمت هاي آن در مناطق شهري با توجه به توسعه ي روز افزون مترو، از اهميت ويژه اي برخوردار است. در تحقيق حاضر، ضمن مدلسازي فونداسيون ساختمان، بار ناشي از طبقات، تونل مترو و خاك محيط اطراف آن، ترانشه اي توپر در فاصله ي 10 متري از مركز تونل و بلوكي افقي در زير فونداسيون ساختمان به عنوان دو راهكار براي كاهش ارتعاشات، مورد ارزيابي قرار گرفته اند. همچنين اثر وزن ساختمان در ميزان دريافت ارتعاشات براي ساختمانهاي 1، 5 و 10 طبقه بررسي شده است. ابتدا مدلسازي مناسب مسئله و شرايط مرزي آن در انتشار امواج مورد بررسي قرار داده شده است. سپس ميرايي ماكزيمم شتاب حاصل از قطار در سطح زمين، با دادههاي مدل معتمد و همكاران ( 2010) كه با نرم افزار ABAQUS صورت گرفته است، براي معتبر سازي نرم افزار FLAC مقايسه شده است. در نهايت اثرات وزن ساختمان و دو پارامتر ترانشه توپر و بلوك افقي شامل ضخامت و سرعت موج برشي دركاهش اين ارتعاشات بر سازه هاي مجاور در سطح به صورت مدلسازي عددي توسط نرم افزار FLAC5.0 مطالعه شده است. نتايج نشان مي دهد كه با افزايش وزن ساختمان ميزان ارتعاشات دريافت شده در فونداسيون به دليل افزايش سطح تنش زير ساختمان كاهش مي يابد، علاوه بر اين، افزايش در سرعت موج برشي و ضخامت موانع باعث افزايش در ميزان كاهش ارتعاشات مي شود به طوري كه پارامتر سرعت موج برشي در ترانشه توپر و پارامتر ضخامت در بلو كہ افقي موثرتر عمل مي كند.