بررسي عددي رشد ترك بر پايه ضرايب شدت تنش در اثر بارگذاري چرخ هواپيما در روسازي آسفالتي فرودگاه

تسهيلات زميني بخش جدا ناپذير فرودگاه ها بوده كه از جمله مهمترين آنها روسازي باند فرودگاه مي باشند. يكي از مشكلات و خرابي هاي اجتناب ناپذير روسازي ترك خوردگي است. ترك خوردگي در روسازي ها انعطاف پذير از جمله عوارضي است كه در اكثر محوطه هاي پروازي ديده مي شود. بنابراين، اين مسئله اهميت دارد كه با اتخاذ تدابيري سرعت گسترش آن را كاهش داد. در اين پژوهش براي دستيابي به اين هدف و جهت انطباق نتايج با واقعيت، از اطلاعات ميداني فرودگاه كرمان استفاده گرديد و از مقادير واقعي ضخامت لايه ها و چگالي آنها و ساير مشخصات لايه ها كه با استفاده از نتايج آزمايشهاي به دست آمده استفاده شد. با استفاده از نرم افزار آلمان محدود روسازي باند فرودگاه و يك شكل ترك مدلسازي شد و از خروجي آن جهت تحليل روسازي در حالت هاي مختلف استفاده گرديد. ابتدا با جابه جايي بار هواپيماي طرح نسبت به موقعيت ترك محدوده محلي كه بارگذاري بيشترين تنش را به ترك وارد مي كند. به دست آورده و سپس تحليل هاي مختلف در اين فاصله انجام گرفت و تأثير تغيير ضخامت آسفالت، تغيير طول ترك و همچنين تغييرات دما بر رفتار ترك بررسي شد. نتايج تغيير طول ترك نشان داد با 2 برابر شدن طول آن، ميزان ضريب شدت تنش k1 حدود 17 درصد افزايش پيدا مي كند و با افزايش ضخامت لايه آسفالتي سرعت رشد ترك كاهش پيدا مي كند نتايج نشان مي دهند كه به ازاي هر درجه افزايش دما، ميزان تنش متمركز 3 درصد كاهش مي يابد كه نشان دهنده اهميت پارامتر دما مي باشد. بنابراين مي توان ساعات پروازي هواپيما را به نحوي تنظيم نمود كه در دماهاي نزديك به صفر درجه و كمتر از آن،تعداد پروازها محدود گردند