حسام‌الدين چلبي: مريد مرادپرور بررسي نوع رابطه حسام‌الدين چلبي و تأثير شخصيت او بر سير رشد مولانا

The MasterFostering Disciple Exploration of Husam alDin's Character and Its Influence on Rumi's Course of Development

مولانا در سير رشد خود همواره يار و همدمي در كنار خود داشته است. هريك از اين همدمان، نقش خاص و متفاوتي در تعالي و تربيت او داشته‌اند. در مثنوي، نقش حسام الدين، آخرين همراه مولانا، با ستايش هاي اغراق‌آميز مولوي همراه مي‌شود؛ به همين سبب شناخت چگونگي نقش چلبي در ارتقاي روحي مولوي دشواري‌هايي دارد. در اين مقاله با توجه به آثار مولانا و زندگي‌نامه‌هاي او، مي‌توان دريافت كه حسام‌الدين با قابليت هاي فردي خود، توانسته است مولانا را از سطح عارفي اهل وجد و سكر به مقام شيخ و مرادي كامل برساند.

Rumi, in the course of his development, had always had a companion beside him. Each of these partners had a major and specific role in his educational elevation. Among these influences, the role ofHusam alDin Chalabias his last companion has been always concealed behind the veil of Rumi's exaggerated praise of him in Masnavi, thus making Husam's contribution to Rumi's spiritual exaltation very difficult to trace. This article seeks through an analysis of Husam's characteristics and personality traits, to elucidate his special relationship with Rumi and consequently reveal the impact of Husam's presence on Rumi.