چالشي در ادراكات بديهي نقد و بررسي كتاب بر ساخت گرايي اجتماعي

برساخت گرايي اجتماعي رويكردي از نظريه و پژوهش اجتماعي است كه تجربه روزمره در حيطه هايي چون شخصيت، سكسواليته، سلامت و ساير مفروضات نظري اساسي اجتماعي را مورد بحث قرار ميدهد. ديده انتقادي، به شيوه هاي درك جهان از جمله درك هايي كه بديهي تلقي مي شوند اساس كار اين رويكرد است. رويكردي كه نقطه مقابل رويكردهايي همچون اثبات گرايي و تجربه گرايي است. بر ساخت گرايي اجتماعي، نگرشي انتقادي به دانش، متعارف مبتني بر مشاهدة عيني و بي طرفانه از جهان را پي مي گيرد و آن ها را به چالش مي كشد؛ و براي موفقيت در عرصه اين چالش، رويكردهاي پژوهشي تفسيري را ترجيح ميدهد. تكيه بر رويكردهاي پژوهشي تفسيري، غالبا اين واكنش را به دنبال دارد كه بر ساخت گرايي اجتماعي رويكردي كاملا تخيلي است در عين حال چهار رويكرد تحليل مكالمه روانشناسي گفتماني، منابع تفسيري و تحليل فوكويي گفتمان، روش هاي اصلي برساخت گرايي اجتماعي هستند كه بر پايه آنها، عرصه هايي نوين در نظريه و پژوهش هاي اجتماعي پديد مي آيد.