فضاي مجازي و نو مفهوم‌پردازي در مؤلفه‌هاي تربيت ديني:چالش و ضرورتي مغفول در نظريه‌پردازي‌هاي تربيتي

Virtual Space and Reconceptualization in Religious Education Components:Challeng and Unknowen Necessirties in Educational Policy

عده‌اي بر‌اين باورند كه اساسا «خلق ابزار، تابع نوع تفكر آدمي است». عده‌ايي نيز بر‌اين باورند كه «فكر، تابع ابزارهايي است كه آدمي خلق مي‌كند» و دسته سومي نيز هستند كه معتقدند بين ابزاري كه آدمي توليد مي‌كند و تفكر او، نوعي هم‌گرايي و سازواري مي‌توان به وجود آورد. اگر اين پيش‌فرض كه فناوري زايندۀ تفكر و دانش مختص به خود است (ديدگاه دسته دوم) را بپذيريم؛ بنابراين بايد بپذيريم كه نخست اينكه فناوري در ايجاد و تحول در معني و مفهوم دانش نقش بنيادي ايفا مي‌كند. دوم اينكه فناوري مجازي در آينده غير قابل كنترل است. سوم اينكه بايد به منظور كنار آمدن با بعضي از اقتضائات غير قابل اجتناب فناوري و فضاي مجازي، در مؤلفه‌هاي تربيت ديني اعم از مفاهيم، تعاريف، حدود و ثغور، دانش ديني، رفتار و عمل ديني نومفهوم‌پردازي اجتهادي متساهل صورت گيرد. چهارم اينكه به جاي منفي ديدن اثرهاي هر چند درظاهر چالشي و غير قابل اجتناب فناوري، آن را فرصتي مثبت براي ارائۀ تلقي‌هاي نو از دين و مؤلفه‌هاي تربيت ديني بدانيم. اين مقاله در پي تبيين مناسبت نوع دوم بين فناوري و تربيت ديني و الزامات منطقي پذيرش آن است كه با روش مفهوم‌پردازي مفاهيم كليدي بحث و تحليل انتقادي (نقد گفتمان‌هاي حاكم بر تلقي نسبت به ابزار و رسانه)، نومفهوم‌پردازي مفاهيم اساسي بحث و همچنين استنتاج (استنتاج مدلولاتي براي تربيت ديني متناظر با ماهيت رسانه‌هاي مجازي) تدوين شده است.

Some believe that basically «the way we think, produces the equipment/tools as well as«. The second group believe that «as we build tools, we think alike«. there is a third group who does not accept the two above views and believe that there would be created sort of convergence and coherence between the technology and thought. If we accept the assumption that the technology is generated by its own knowledge and thinking, so we have to accept the viewpoints of the second group which at first, the technology has a fundamental role in creating and revolving meaning and notion of knowledge. Secondly, virtualized technology will be uncontrollable in the future. Thirdly, conceptualization must have be done to cope with some unavoidable requirements and cyberspace in religious education components including concepts, definitions, boundaries, religious knowledge, behavior and religious practice. Fourth, rather than seeing negative effects of challengeable and unavoidable technology, to see it as a positive opportunity to presenting new attitudes of religion and religious education components. This paper is searching to explain second type relation between technology and religious education and acceptance of its logical requirements.