بررسي وضعيت اعتماد سازماني در بين دبيران مقطع اول متوسطه آموزش و پرورش شهر بيرجند

اعتماد عاملي مهم در توسعه جوامع و هم چنين از عناصر مهم شكل گيري سرمايه اجتماعي است. سطح اعتماد در جامعه تا حدودي متاثر از سطح اعتماد درون نهادهاي اجتماعي و فرهنگي آن جامعه است كه در اين ميان آموزش و پرورش و در راس آن مدرسه، از اهميت بسزايي برخوردار است. اعتماد لازمه شكل گيري روابط صحيح در محيط كار است و بدون اعتماد اعمال و رفتارهاي افراد با يكديگر ساختگي بوده و از عمق لازم برخوردار نخواهد بود. لذا پژوهش حاضر به دنبال بررسي سطح اعتماد دبيران و ارائه راهكارهايي براي افزايش ميزان اعتماد سازماني مي باشد. روش پژوهش، پيمايشي از نوع توصيفي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش، دبيران مقطع متوسطه اول شهر بيرجند بودند كه از اين تعداد 196 نفر (109 نفر دبير مرد و 87 نفر دبير زن) به عنوان گروه نمونه به روش نمونه گيري طبقه اي و تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسش نامه اعتماد سازماني رودر (2003) استفاده شد. در تنظيم پرسش نامه و بررسي روايي صوري و محتوايي، از نظر اساتيد مجرب استفاده و براي بررسي پايايي پرسش نامه آلفاي كرونباخ براي اين پرسش نامه 88/0 به دست آمد. تحليل داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از شاخص هاي توصيفي مانند ميانگين و انحراف معيار و هم چنين آزمون T تك نمونه اي و مستقل انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه اعتماد نهادي، كمترين ميزان و سپس اعتماد عمودي قرار دارد و اعتماد به همكاران، بالاترين ميانگين را دارا مي باشد و در انتها، راهكار هايي براي افزايش اعتماد نهادي و عمودي ارائه شده است.