جوشكاري نقطه اي مقاومتي فولاد زنگ نزن 201: ارتباط بين جريان حوشكاري، ريزساختار، خواص مكانيكي و مود شكست

در اين مقاله، فرآيند جوشكاري نقطه اي مقاومتي فولاد زنگ نزن 201 به صورت تجربي مطالعه مي شود. بدين منظور، اثر جريان جوشكاري بر كيفيت جوش بررسي شده و روابط بين جريان جوشكاري و مشخصات ناحيه ذوب مورد بررسي قرار مي گيرند. به منظور برآورد خواص مكانيكي شامل ماكزيمم نيرو و مود شكست، تست كشش - برش جوش هاي نقطه اي انجام مي شود. بررسي هاي سختي و ريزساختاري نيز به منظور مطالعه اثر جريان جوشكاري بر ويژگي هاي اتصالات جوشكاري شده انجام مي شوند. نتايج نشان مي دهند كه استحكام جوشي هاي نقطه اي فولاد زنگ نزن 201 با افزايش جريان جوشكاري افزايش مي يابد. انتقال مود شكست از مود فصل مشتركي به مود محيطي و سپس مود محيطي همراه با پارگي ورق در حين تست هاي كشش - برشي جوش به صورت تجربي و تحليلي بررسي مي شود. از نتايج استنباط مي شود كه افزايش در جريان جوشكاري سبب تغيير مواد شكست از فصل مشتركي به مواد شكست محيطي به دليل افزايش در اندازه ناحيه ذوب (اندازه دكمه جوش) مي شود. همچنين مشاهده مي شود كه افزايش در اندازه ناحيه ذوب با افزايش ظرفيت تحمل نيروي جوش هاي نقطه اي مقاومتي همراه مي باشد. حداقل اندازه ناحيه ذوب به منظور اطمينان از دستيابي به مواد شكست محيطي نيز با استفاده از يك مدل تحليلي برآورد مي شود.