يادگيري خودگردان: مفهوم ، راهبردها و زير مجموعه ها

يكي از زمينه هاي نوين در رشته روان شناسي يادگيري، يادگيري خودگردان (خودتنظيمي) است. خودگرداني، پيامدهاي ارزشمندي در فرايند يادگيري، آموزش و حتي موفقيت در زندگي دارد و يكي از مفاهيم مطرح در تعليم و تربيت معاصر است. چارچوب اصلي نظريه يادگيري خودگردان بر اين اساس استوار است كه افراد چگونه از نظر باورهاي فراشناختي، انگيزشي و رفتاري، يادگيري خود را سازمان دهي مي كنند. بسياري از يافته هاي پژوهشي خاطر شنان مي سازد كه باورهاي انگيزشي و راهبردهاي يادگيري خودگردان دو مولفه مهم در عملكرد تحصيلي فراگيرندگان به شمار مي آيند. شايسته است به معلمان و مربيان سفارش شود با فراهم كردن شرايط مناسب براي رشد و خودكارآمدي و يادگيري خودگردان، به فراگيرندگان فرصت بيشتري براي يادگيري بدهند. همچنين، با ارائه مطالب درسي به گونه اي كه جزء ساخت شناختي فراگيرندگان قرار گيرد. همراه با آموزش راهبردهاي فراشناختي به اين دسته از فراگيرندگان، محيط يادگيري مناسب تري ايجاد كنند. در اين مقاله يادگيري خودگردان و راهبردهاي آن معرفي مي شوند.