بررسي مشكلات ارتباطي محكومان به جرايم عليه اشخاص در مركز اصلاح و تربيت شهر كرمان

The Study of Communication Problems among Convicted against Persons in Reformatory Center of Kerman

پژوهش حاضر با هدف بررسي فرض تاثير مشكلات ارتباطي در ارتكاب جرم عليه اشخاص، بزهكاران 12 تا 18 ساله مركز اصلاح و تربيت شهر كرمان را مطالعه كرده است. در پژوهش حاضر، كه با استفاده از دو روش پيمايش پرسش نامه مشكلات بين فردي (IIP) و الكسيتيميا (TAS) و آزمايش انجام شد، مشكلات ارتباطي 130 نوجوان بزهكار حاضر در مركز را به صورت تمام شماري تحت بررسي قرار داد. با توجه به تفاوت معنادار ميانگين نمره هاي مشكلات ارتباطي كساني كه به دليل ارتكاب جرم عليه اشخاص محكوم شده اند در مقايسه با محكومان ديگر پژوهش وارد فاز دوم شد. در اين مرحله، 30 نوجواني كه نمره مشكلات ارتباطي آنها دست كم يك نمره بيش از ميانگين به دست آمد، به تصادف در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش، طي دوازده جلسه يك ساعته، برنامه توانمندسازي ارتباطي بين فردي (IPT) را تجربه كردند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. پس از پيگيري سه ماهه، دو گروه با يكديگر مقايسه شدند. يافته ها حاكي از كاهش مشكلات بين شخصي (به جز عامل گشودگي) و درمان مشكلات خلقي بلافاصله پس از اتمام درمانگري بود. در مرحله پيگيري مشخص شد نمره مشكلات بين فردي در كليه مولفه ها (غير از عامل گشودگي) بهبود يافته است و مشكلات خلقي هم در هر سه مولفه (غير از تفكر معطوف به بيرون) كاهش نشان داد. پيشنهاد مي شود به منظور بازپروري بزهكاراني كه مرتكب جرم عليه اشخاص شده اند، درمانگري بين فردي در دستور كار مسيولان مركز اصلاح و تربيت قرار گيرد.

This study with aim of investigating effect of communication difficulties among those who have committed crimes against persons, has studied 12-18-year-old convicts in rehabilitation center in Kerman. In the current study both survey (IIP-32 and TAS-20 questionnaires) and the experiment methods were conducted, the communication problems of 130 juvenile offenders at the center were investigated. Due to significant differences in average scores of communication problems among convicted crimes against persons compared to other groups, second phase of research began. Experimental group received interpersonal psychotherapy (IPT) during 12 sessions and control group did not receive any intervention. The scores of TAS and IIP improved post-test, and in follow-up (3 months later) the improvement in all factors of IIP (except the openness factor) and all factors of TAS (except externally oriented thinking) remained intact. The findings suggested IPT (interpersonal psycho therapy) to rehabilitation centers.