جمع اضداد در نظريه ي ادبي معاصر: بررسي انتقادي رويكرد تلفيقي روانكاوانه - ماركسيستي

مقاله ي حاضر در پي آن است تا به شيوه اي انتقادي آن دسته از آثار متاخر در حوزه ي نقد و نظريه ي ادبي را كه به استفاده همزمان از نظريه هاي روانكاوانه و ماركسيستي در خوانش آثار ادبي و تحليل عامل نقش پذير پرداخته اند مورد بررسي قرار دهد. با مراجعه به آثار اصلي در زمينه ي خوانش هايي انتقادي از نظريه هاي روانكاوانه و ماركسيستي، تحقيق حاضر شيو هاي را كاوش مي كند كه مراد از آن ارائه نسخ هاي تلفيقي از هر دو نظريه است. اين مقاله همچنين بر آن خواهد بود چگونگي تلاش نقد ادبي معاصر را به منظور جامعيت بيشتر خود در ايجاد نظري هاي روانكاوانه مبتني بر آموزه هاي ماركسيسم ساختارگرا مورد بررسي قرار دهد. بنابراين، بخش عمده ي مقاله ي حاضر به خوانش تحليلي - انتقادي آثار فردريك جيمسون، ارنستو لاكلائو، شانتال موفه، جوديت باتلر و تلاش آن ها در ايجاد مدلي تلفيقي از نظريات روانكاوانه و ماركسيستي در مورد سوژه اختصاص دارد؛ همچنين اين موضوع كه آنان از لحاظ نظري به چه شيوه اي به اين مدل واكنش نشان داده اند مورد نقد قرار خواهد گرفت. از اين رو، آثار جيمسون در زمينه ي قرابت روانكاوي و ماركسيسم، آثار لاكلائو و موفه در تلفيق روانكاوي و ماركسيسم، و همچنين استفاده ي باتلر از مفاهيم ماركسيستي در نظريه ي روانكاوآنه اش در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته و به انديشه ي انتقادي آن ها در زمينه ي نظريه هاي هويت استناد شده است.