ارتباط عوامل استرس زاي شغلي و راهبردهاي مقابله‌اي از ديدگاه پرستاران شاغل در بخش‌هاي ويژه

The Relationship Between Job Stressors and Coping Strategies From Critical Nurses’ Perspective

مقدمه: پرستاران به دليل ماهيت شغلي خود ميزان استرس بالايي را تجربه مي كنند. غفلت ازشناخت و مقابله با اين استرس ها سبب عوارض جبران ناپذيري خواهدشد. بر اين اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين استرس شغلي با راهبردهاي مقابله اي در پرستاران بخش هاي ويژه گرگان انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر يك مطالعه توصيفي به روش همبستگي است كه در سال 1393 انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه هاي: اطلاعات دموگرافيك، استرس شغلي پرستاران Expanded Nursing Stress Scale (ENSS) و سبك هاي مقابله اي لازاروس بود. محيط پژوهش شامل بخش هاي ويژه بيمارستان هاي دانشگاهي گرگان بود. 74 پرستار با روش نمونه گيري سرشماري مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 16 و آمار توصيفي و استنباطي در سطح معني داري 0/05>P تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين سن شركت كنندگان در مطالعه (6/33± 33/39) سال بود. بيشترين موقعيت استرس زا، درگيري با سوپروايزر (0/59±2/65) بود و بيشترين راهبرد مقابله اي مورد استفاده، خويشتن داري (5 ±14/18) بود. نتايج حاصل از تحليل رگرسيوني نشان داد كه عامل جنسيت (21/57= β و 0/014= P) و كار دربخش دياليز (27/08= β و 0/001≥P) پيش بيني كننده خوبي براي استرس شغلي است. نتيجه گيري: با توجه به بالا بودن برخي ابعاد استرس در پرستاران مانند درگيري با سوپروايزر و همچنين وجود ارتباط بين استرس شغلي و عواملي چون كار در بخش دياليز و جنسيت لازم است مديران پرستاري تمهيداتي درجهت پيشگيري وكاهش استرس و حمايت كافي از پرسنل بكار بندند.

Introduction: Because of the nature of their profession, nurses experience high levels of stress, and neglect of understanding and coping with this stress will cause irreparable effects. Accordingly, the present study was performed to investigate the relationship between Job stress and coping strategies among intensive ward nurses in Gorgan. Methods: This was a correlational descriptive study done during year 2014. The instruments used in this study included a demographic questionnaire, Expanded Nursing Stress Scale (ENSS) and the Folkman and Lazarus Coping Style Questionnaire. The research environment included critical care unites of Gorgan university hospitals. Sampling was carried out by the census sampling method. Overall, 74 nurses participated in the study. After data collection, analysis was performed with the SPSS software (version 16). For the analysis of data in terms of variables, descriptive statistic and deductive statistic (Pearson correlation, stepwise regression) were used. Results: The mean age of the participants was 33.39 &plusmn; 6.33 years. The most stressful condition was conflict with the supervisor (2.65 &plusmn; 0.59). The most commonly used strategies were selfcontrol (5 &plusmn; 14.18). The results of multiple regression analysis showed that the variables gender (21.57 = &beta;, and P = 0.014) and working at the dialysis unit (27.08 = &beta; and P < 0.001) were good predictors for occupational stress. Other variables such as coping strategies, age, education and marital status were not significantly related to job stress. Conclusions: According to the high level of some stress dimensions such as conflict with supervisor among nurses, and also the relationship between job stress and factors such as working at the dialysis ward and gender, it is necessary for nurse managers to apply some measures to prevent and reduce stress; these measures could include improving the work environment, education on coping methods, training and sufficient support of personnel.