الكسيتايميا و شاخص‌هاي كنترل ديابت در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع دو

Alexithymia and Diabetes Control Indices in Adults with Type 2 Diabetes

مقدمه: الكسيتايميا به عنوان ناتواني در شناسايي و توصيف احساس ها با تنظيم قند خون و كيفيت زندگي مبتلايان به ديابت نوع دو رابطه معناداري دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر الكسيتايميا در كنار فعاليت هاي خود مراقبتي بر شاخص هاي كنترل ديابت در مبتلايان به ديابت نوع دو بود. روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي بود. شركت كنندگان اين پژوهش شامل 100 نفر از مبتلايان به ديابت نوع دو مراجعه كننده به بيمارستان لبافي نژاد بودند. اطلاعات از طريق پرسشنامه هاي الكسيتايميا، فعاليت هاي خودمراقبتي و كيفيت زندگي وابسته به سلامت جمع آوري شد. ميزان هموگلوبين گليكوزيله نيز از طريق جمع آوري نمونه خون در آزمايشگاه به دست آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS21 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: به منظور بررسي رابطه الكسيتايميا با هموگلوبين گليكوزيله، فعاليت هاي خودمراقبتي و كيفيت زندگي از تحليل همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نشان داد كه الكسيتايميا با هموگلوبين گليكوزيله (0/44) همبستگي مثبت و معنادار و با فعاليت هاي خودمراقبتي (0/49) و كيفيت زندگي (0/47) همبستگي منفي و معناداري داشت. همچنين الكسيتايميا در كنار فعاليت هاي خودمراقبتي، ميزان هموگلوبين گليكوزيله و كيفيت زندگي مبتلايان به ديابت را پيش بيني كرد. از بين ابعاد الكسيتايميا، مشكل در تشخيص احساسات و تفكر عيني پيش بين كننده هموگلوبين گليكوزيله و مشكل در تشخيص احساسات پيش بين كننده كيفيت زندگي بيماران بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه، الكسيتايميا نقش مهمي در تبيين و پيش بيني شاخص هاي كنترل ديابت دارد. بنابراين، در نظر داشتن نقش الكسيتايميا و ديگر مشكلات هيجاني و روانشناختي مبتلايان به ديابت نوع دو ممكن است براي برنامه ريزي در كارآمدي مداخلات و درمان هاي ديابت مهم باشد.

Introduction: Alexithymia, as an inability to identify and describe feelings, has a significant relationship with blood glycemic control and quality of life in patient with type 2 diabetes. The aim of this study was to evaluate the effect of alexithymia and selfcare activities on diabetes control indices in patients with type 2 diabetes. Methods: This study was a crosssectional investigation. Participants of the study included 100 patients with type 2 diabetic, referred to Labbafinejad Hospital. Information was collected through questionnaires of alexithymia, selfcare activities and healthrelated quality of life. The glycated hemoglobin levels were also obtained in the laboratory by collecting blood samples. Data were analyzed using SPSS 21 software. Results: In order to assess the relationship between glycated hemoglobin, alexithymia, selfcare activities and quality of life, a Pearson’s correlation analysis was used. The results showed that alexithymia had a significant positive correlation with HbA1c (0.44) and a significant negative correlation with selfcare activities (0.049) and quality of life (0.47). Furthermore, alexithymia and selfcare activities can predict the level of HbA1c and the quality of life in patients with diabetes. Among the aspects of alexithymia, difficulty in identifying feelings and objective thinking were predictors of HbA1c; also, difficulty in describing feelings was a predictor of patients’ quality of life. Conclusions: Based on the results of study, alexithymia had an important role in explaining and predicting diabetes control indices. Therefore, consideration of the alexithymia role and other emotional and psychological problems in patients with type 2 diabetes may be important for planning the efficacy of interventions and treatments of diabetes.