تأثير آموزش گروهي مهارتهاي ارتباطي با رويكرد مذهبي بر ميزان سازگاري اجتماعي دانشجويان دختر

The Effect of Group Teaching Communication Skills with a Religious Approach on Social Adjustment in Female Students

مقدمه: سازگاري اجتماعي با محيط هاي مختلف از جمله محيط دانشگاه نياز به مهارت هاي خاصي دارد. عقيده بر اين است كه ارتقاي مهارت هاي ارتباطي در بهبود و سلامت روانشناختي افراد مؤثر مي باشد. مطالعات زيادي نشان داده اند كه بين سازگاري اجتماعي افراد و باورها و اعمال مذهبي رابطه معناداري وجود دارد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير آموزش گروهي مهارتهاي ارتباطي با رويكرد مذهبي بر ميزان سازگاري اجتماعي دانشجويان دختر ساكن در خوابگاههاي دانشجويي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي بود. 38 نفر از دانشجويان خوابگاه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. آموزش مهارتهاي ارتباطي با رويكرد مذهبي براي 4 هفته داده شد و پرسشنامه سازگاري اجتماعي توسط هر دو گروه قبل و بعد از مداخله تكميل شد. جهت تجزيه وتحليل داده ها از آمار توصيفي واستنباطي (تي مستقل، آناليز واريانس) استفاده شد. يافته ها: آزمون t مستقل نشان داد ميانگين نمره سازگاري اجتماعي قبل از انجام مداخله در دو گروه تفاوت معناداري نداشت (66/0 = P). اين در حالي است كه ميانگين نمره سازگاري در گروه آزمون بلافاصله بعد از مداخله (006/0 = P) و يك ماه بعد از مداخله (005/0 = P) به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بوده است. همچنين آزمون آناليز واريانس با مشاهدات تكراري نشان داد كه در گروه كنترل ميانگين نمره سازگاري اجتماعي بين سه زمان تفاوت معناداري نداشت (92/0 = P). نتيجه گيري: آموزش گروهي مهارت هاي ارتباطي با رويكرد مذهبي سازگاري اجتماعي دانشجويان دختر ساكن در خوابگاه را افزايش داد پس مي توان جهت افزايش سازگاري اجتماعي دانشجويان خوابگاه از آموزش مهارتهاي ارتباطي بارويكرد مذهبي استفاده نمود.

Introduction: Social adjustment in different situations, especially at university, needs special skills. It is believed that improving communicative skills is effective in psychological wellbeing of individuals. Studies have shown that there is a meaningful relationship between social adjustment of individuals and their religious beliefs and deeds. This study aimed at analyzing the effect of group teaching communication skills with religious approach on social adjustment in female students residing in dormitories of Isfahan Medical Sciences University. Methods: This study had a quasiexperimental design. Using simple random sampling, 38 students in the dormitory were chosen and assigned to control and experimental groups. Teaching communication skills with religious approach was conducted for 4 weeks and the social adjustment questionnaire was completed by the students before and after the intervention. To analyze the data, descriptive and inferential statistics such as independent t test and Analysis of Variance (ANOVA) were used. Results: The t test results showed that the average of social adjustment before the intervention was not significant (P = 0.66) while the average of social adjustment immediately after the intervention (P = 0.006) and one month after the intervention (P = 0.005) was significantly higher in the intervention group than the control group. The results of repeated ANOVA indicated that in the control group the level of social adjustment was not significant for the three time points (P = 0.92). Conclusions: Group teaching communicative skills with a religious approach, increased the level of adjustment of female students residing at the dormitory, indicating that this method can be used to increase the level of social adjustment.