پژوهشي در باب دينداري و مشاركت سياسي (مورد مطالعه: شهروندان شهر كرج)

انديشه مشاركت سياسي از آنجا شكل گرفت كه مردم حق تعيين سرنوشت خود را دارند و به نوعي بايد قدرت مهارنشدني حاكمان در راس هرم قدرت را محدود كرد، چه دولت نماينده مردم است و بايد پاسخگوي مردم خود هم باشد. تجلي اين تحديد قدرت حاكمان در گرو مشاركت شهروندان در سرنوشت خود بوده است. اين تحقيق با توجه به تاكيد زياد دين مبين اسلام بر كار گروهي و مشاركت در امور جامعه؛ به دنبال بررسي رابطه بين ميزان دينداري و مشاركت سياسي است. اين مطالعه، به شيوه پيمايشي بر روي 400 نفر از شهروندان شهر كرج، به عنوان نمونه اجرا شد كه نتايج تحقيق نشان از اين دارد كه بين دينداري و مشاركت سياسي رابطه معناداري وجود دارد كه با توجه به آزمون همبسنگي پيرسون بين ابعاد مناسكي، پيامدي، اعتقادي و تجربي دينداري با مشاركت سياسي رابطه مثبتي برقرار مي­باشد. همچنين نتايج آزمون ضريب همبستگي چندگانه نشان مي­دهد كه همبستگي متوسطي بين متغيرهاي مستقل و متغير وابسته وجود دارد. ضريب تعيين تعديل شده برابر با 243/0 نشان مي دهد كه حدود 5/24 درصد از تغييرات متغير وابسته مشاركت سياسي توسط متغيرهاي مستقل تحقيق تبيين مي شوند. نتايج اين آزمون حاكي از آن است، بعد مناسكي و بعد پيامدي دينداري بيشترين سهم معني دار را در پيش بيني پراكندگي مشاركت سياسي دارا مي­باشند.