بررسي عوامل تربيتي موثر ، بر جامعه پذيري فرزندان بر اساس روش تحليل مضمون (مطالعه موردي دو گروه از مادران آسيب ديده شهر اصفهان)

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي كيفي عوامل تربيتي موثر در ميزان جامعه پذيري كودكان است. جامعه آماري، مادران آسيب پذير 25 تا 40 ساله را در بر مي­گيرد كه حداقل داراي يك فرزند 6 تا 12 ساله هستند. 15 نفر از اين مادران به روش نمونه­گيري در دسترس انتخاب شدند. روش تحقيق كيفي بوده و به منظور گردآوري اطلاعات از تكنيك مصاحبه استفاده شد. رويكرد نظري مورد استفاده در اين مقاله بر پايه نوع خانواده­ها، جامعه­پذيري و زنان آسيب­ پذير مي باشد. زنان آسيب پذير انتخاب شده زنان معتاد و زنان همسر معتاد هستند. براي بررسي عوامل تربيتي موثر بر جامعه پذيري لازم بود در ابتدا مدل تربيتي خانواده ها مورد بررسي قرار گيرد. در نهايت عوامل تربيتي موثر به صورت سه عامل نگرش ها و باورها، همدلي و وابستگي دسته بندي شد و ميزان جامعه پذيري كودكان در خانواده با توجه به اين عوامل بررسي شد. نتايج اين پژوهش نشان داده است كه اكثر اين فرزندان به دليل عدم وجود امنيت رواني در خانواده هايشان و همچنين طرد شدن از طرف جامعه، جامعه پذيري مناسبي ندارند؛ ولي در صورت ايجاد بستر مناسب و رفع مشكلات مي توانند عضو موثري در جامعه باشند.