پهنه بندي و تعيين تناسب اراضي جهت دفن پسماندهاي شهري (مطالعه موردي: شهر كهنوج)

امروزه توسعه روز افزون مناطق شهري، افزايش جمعيت و افزايش مصرف مواد تجزيه ناپذير سبب شده است كه يكي از دغدغه هاي اصلي مديريت شهري، چگونگي دفع پسماندها باشد. با توجه به پيچيدگي مسائل شهري استفاده از مدل ها و تكنيك هاي جديد به خصوص مدل هاي تصميم گيري چندمعياره و نيز تلفيق آن ها با سيستم اطلاعات جغرافيايي از ابزارهاي كارآمد در جهت شناسايي پهنه هاي مناسب جهت دفن پسماند به شمار مي آيند؛ لذا در اين پژوهش از تكنيك تصميم گيري چندمعياره AHP به منظور وزن دهي و از مدل SAW جهت تلفيق لايه هاي موثر در مكان يابي محل دفن زباله در شهر كهنوج استفاده شده است. در اين باره از ۱۶ معيار استفاده شد كه عبارتند از: فاصله از اراضي كشاورزي و باغ ها، كاربري اراضي، فاصله از پهنه هاي سيل گير، فاصله از مسيل، فاصله از قنات، فاصله از چاه هاي آب شرب، جهت باد، فاصله از شهر كهنوج، فاصله از مراكز روستايي و نقاط سكونتگاهي، فاصله از خطوط ارتباطي، فاصله از شهرك صنعتي، فاصله از خطوط انتقال نيرو، فاصله از گسل، نوع خاك، شيب و در نهايت جنس سنگ بستر استفاده شد. بر اساس نتايج تحقيق، اراضي شهرستان از نظر قابليت دفن پسماند در ۴ طيف خيلي مناسب، نسبتاً مناسب، نسبتاً نامناسب و خيلي نامناسب طبقه بندي شد. اراضي با قابليت خيلي مناسب ۲/۵۲۰۱ هكتار و اراضي با قابليت نسبتاً مناسب ۴/۵۱۳۷ هكتار مي باشد. در نهايت از بين پهنه هاي با قابليت خيلي مناسب، دو مكان براي دفن پسماندهاي شهر كهنوج پيشنهاد شد؛همچنين، نتايج نشان داد كه از بين مكان هاي دفن فعلي شهر كهنوج، سايت شماره ۱ در طبقه خيلي نامناسب قرار دارد و اصلاً عاقلانه نيست كه استفاده از آن براي دفن پسماند ادامه يابد و سايت شماره ۲ در طبقه خيلي مناسب قرار دارد.