رويكردهاي مشترك سياسي و فرهنگي آثار كلامي اماميه در دوره ايلخانان

شيعيان امامي با بهره گيري از كارآمدي كاركرد هاي فرهنگي و رويكرد مسالمت آميز خود در مواجهه با ديگر مذاهب و فرق، در فرهنگ سياسي عصر ايلخانان، جايگاهي درخور توجه به دست آوردند. تسامح اعتقادي مغول ها و زوال مراكز سياسي تندرو آن عصر نيز اين زمينه را هموار كرد و اين امكان را در اختيار پيروان اماميه قرار داد كه ميراث فرهنگي و اعتقادي خود را غنا بخشند. در اين ميان، تلاش براي تقويت كاركرد ميراث كلامي خويش و به ويژه تدوين منابع كلامي به زبان فارسي، از جمله كاركردهاي خاص شيعيان اين عصر به شمار مي رود. از اين رو نوشتار حاضر با طرح اين پرسش كه «دگرگوني هاي سياسي ـ اجتماعي عهد ايلخانان در تكوين منابع كلامي به زبان فارسي چه تاثيري داشت؟»، بر اين باور است كه تسامح اعتقادي، رونق زبان و ادب فارسي و اقبال عمومي شيعيان امامي در عهد ايلخانان به آثار كلامي فارسي، موجب شده است اماميه با مبادرت به تدوين منابع كلامي، براي تثبيت جايگاه خويش بكوشد.