اجراي سيستم‌هاي مديريت كيفيت جامع در راستاي كاهش آسيب‌پذيري صنعت بانكداري

افزایش كیفیت محصول و خدمات با كاهش آسیب‌پذیری و هزینه‌ها رابطۀ مستقیم دارد. به همین دلیل، با توجه به اینكه در سال‌های اخیر مدیریت سازمان‌ها بیشتر بر مدیریت جامع (TM) متمركز شده‌ است، نمی‌توان تأثیر مدیریت كیفیت جامع (TQM) را در بقای سازمان‌ها نادیده گرفت. هدف این مطالعه شناسایی و بررسی موانع اجرای TQM در صنعت بانكداری در راستای كاهش آسیب‌پذیری در این صنعت است. به این منظور، بانك تجارت كه از گسترده‌ترین بانك‌های خصوصی ایران است، با بیش از 2400 شعبۀ فعال، به‌عنوان نمونۀ این مطالعه انتخاب شد. جامعۀ هدف این مطالعه 47 شعبه بود و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 42 نمونه در نظر گرفته شد كه 62 نفر از مدیران و سرپرستان شعب استان قزوین را در بر می‌گیرد. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ عمومی (اطلاعات فردی) و پرسشنامۀ اختصاصی (شامل پنج مؤلفۀ اصلی ویژگی‌های فرهنگی ‌و‌ كارمندان، ویژگی‌های زیرساختی، ویژگی‌های مدیران، ویژگی‌های رقابت‌پذیری و ویژگی‌های سازمانی) بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم­افزار Excel و نرم‌افزار آماری SPSS.16 استفاده شد. مؤلفه‌های تأثیرگذار بر استقرار ناموفق TQM و اثرگذاری این مؤلفه‌ها و شاخص‌های آنها، سنجش و رتبه‌بندی شده و نتایج حاصل‌ تحلیل شد و به‌ترتیب ابعاد سازمانی، زیرساختی، فرهنگی ‌و ‌كارمندان و مدیران بیشترین تأثیر را بر اجرای ناموفق TQM داشتند. با توجه به تأثیر مستقیم اجرای موفق TQM بر افزایش كیفیت و تأثیر مستقیم افزایش كیفیت بر كاهش آسیب‌ها، كیفیت نه‌تنها به‌عنوان مقصد، بلكه باید به‌منزلۀ سفری بدون مخاطره تلقی شود. با كنترل موانع اجرای موفق TQM، می‌توان آسیب‌پذیری این صنعت را به‌منظور كنترل هزینه، رشد و بهبود مستمر كاهش داد.