زن در آينه ضرب المثل هاي كردي و عربي

ضرب المثل هاي كردي، به عنوان پل ارتباطي دو فرهنگ ايراني- اسلامي، نقش ارزشمندي در زنده نگه داشتن ارزش هاي فرهنگي دارد. اين زبان، در طول تاريخ و بويژه پس از ورود اسلام به ايران، با زبان عربي در ارتباط بوده و بسياري از مولفه هاي فرهنگي را با فرهنگ و زبان عربي مبادله كرده است. با توجه به نقش بي همتاي زن در فرهنگ ايراني و عربي، در اين نوشتار تلاش مي شود با رويكردي تاريخي و با روش توصيفي-تحليلي و بر اساس منابع كتابخانه اي، به بررسي تطبيقي سيماي زن در ضرب المثل هاي كردي و عربي پرداخته شود و ديدگاه هاي مشترك گويندگان دو زبان كردي و عربي در مورد زن، بيان شود و ريشه ها و عوامل پيدايش چنين ديدگاه هايي واكاوي شود. براساس يافته هاي پژوهش، زن در ضرب المثل هاي كردي و عربي، داراي دو بعد مثبت و منفي است و صفات نيك و زشتي به او نسبت داده شده است كه هر كدام متاثر از نوع حكومت، شرايط سياسي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و عقايد ديني و مذهبي بوده است. بسته به نوع شرايط خاص زماني، در هر دو فرهنگ و زبان كردي و عربي در مورد خوب بودن يا نبودن زن افراط و تفريط شده است و گاهي نيز راه اعتدال در پيش گرفته شده است ولي تحت هر شرايطي، نقش سازنده زن در جامعه، چه زياد و چه كم، در ضرب المثل هاي كردي و عربي انعكاس يافته است.