گفتمان اسلام‌گراي دموكرات در مصر جديد؛ از قيام ژانويه 2011 تا 2016

Islamic Democrat Discourse in Modern Egypt; from January 2011 Uprising to 2016

قيام 2011 مصر، زمينه‌ساز شكل‌گيري و يا رشد گفتمان‌‌هايي در مصر شده است كه هركدام با برجسته‌سازي خود و به حاشيه‌راني رقيب، سعي در هژمون‌سازي منظومه گفتماني خود داشته‌اند تا از اين طريق دال‌‌هاي شناور حوزه گفتمان‌گونگي رقباي خود را در چارچوب ساختار گفتماني خودش معنا بخشيده و هويتي تازه خلق كنند. از جمله اين گفتمان‌‌ها كه توانست با هژمون‌سازي خود (هرچند به‌طور موقت)، اولين انتخابات رسمي در مصر جديد را به نام خودش رقم بزند، «گفتمان اسلام‌گراي دموكرات» بوده و با توجه به روند ظهور و سقوط اين گفتمان، اين پرسش مطرح است كه منطق گفتماني و دال‌‌هاي هويت‌بخش، اصـول و مؤلفه‌‌هاي گفتمان اسلام‌گراي دموكرات در مصر چيست و احزاب و گروه‌هاي سياسي معرف اين گفتمان كدم‌اند؟ مي‌توان گفت منازعه گفتماني و ناتواني هر يك از گفتمان‌ها براي استقرار و تثبيت و نبود زمينه فراگيري هر يك از گفتمان‌ها از جمله گفتمان‌هاي اسلام‌گراي اقتدارگرا، سكولار دموكرات و سكولار اقتدار‌گرا صحنه مصر را تا مدت‌ها دستخوش ناآرامي مي‌كند. روش نظريه مقاله حاضر، تحليل گفتمان لاكلا و موفه است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد: گروه‌‌هايي كه در ذيل گفتمان اسلام‌گراي دموكرات تعريف شدند، از جمله اخوان‌المسلمين، با ارائه قرائتي نو از اسلام سياسي، در مقطعي بعد از مبارك در مصر خود را به كرسي رياست رساندند؛ اما ناتواني آن‌‌ها در هويت‌بخشي به دال‌‌هاي شناور بسيار در حوزه گفتمان گونگي‌شان و نبود فراگيري اين گفتمان، مهر سقوط بر عملكردشان زد.

The 2011 uprising in Egypt paved the way for the formation or growth of discourses in that country, each trying to giving prominence to itself and marginalizing their opponents, thus hegemonizing its own discourse system so that they could provide meaning for the opponents floating  discourse signifiers within their own discourse framework and create a new identity. Among these discourses that could benefit from its hegemony, though temporarily, and imprint its name on the first official election in modern Egypt, was the "Islamic Democrat Discourse". The rise and fall of this discourse brings a question about the discourse logic and identifying signifiers, principles and indicators of Islamic Democrat Discourse in Egypt, and about those political parties and groups which represent it. One could deduce that the existing discourse conflicts and inability of each to establish itself and the absence of any groundwork for their expansion, including that of the authoritative Islamic, secular democrat, and authoritative secular discourses, can lead to a certain uproar in the society for a long time. This articles method is Laclau and Mouffe discourse analysis. The results show that those groups, like Ikhvanal Moslemin, which were defined under the Islamic Democrat discourse and offered a new interpretation of political Islam, could rise to power in postMubarak era for some time, but their failure in providing identity for the floating signifiers in their discourse and the lack of this latters comprehensiveness, resulted in their collapse.