كشت و توليد برخي گونه هاي آويشن در ديمزارهاي مختلف كشور

كشت استقرار گياهان دارويي چند ساله در ديمزارهاي كم بازده و مراتع تخريب شده ضمن ايجاد پوشش گياهي مناسب، مي تواند از فرسايش ناشي از شخم هاي مكرر سالانه جلوگيري كرده و تحولي در حفظ و احياي اكوسيستم هاي زراعي ديم كشور ايجاد كند. براي اثبات اين فرضيه، آزمايش هاي متعددي در قالب طرح ملي در هفت منطقه نمونه ديم در استان هاي خراسان شمالي، گيلان، اذربايجان شرقي، كردستان، كرمانشاه، اصفهان و تهران از سال 1386 تا 1390 اجرا شده است. نتايج ازمايش هاي مزرعه اي سال هاي مختلف در استان ها حاكي از استقرار كليه گونه هاي مورد بررسي در شرايط ديم بود. بيشترين ميانگين عملكرد ماده خشك در ThymUS daenenSiS و T. KOtSChyanusبه ترتيب با 2994و 2884 كيلوگرم در هكتار در كردستان، كرمانشاه و تهران در تراكم هشت بوته در مترمربع مشاهده شد. بازده اسانس هم از 69/ 0 تا 3/11 درصد در تيمارهاي مختلف متفاوت بود و T. daenenSiS در كرمانشاه و كردستان بيشترين درصد اسانس را به خود اختصاص داد. بر اساس نتايج به دست آمده افزايش عملكرد ماده خشك در تراكم بالا در شرايط استانهاي كرمانشاه، كردستان و تهران (دماوند) نشان دهنده ظرفيت بالاي توليد آويشن در شرايط ديم با بارندگي تا 400 ميلي متر در سال و مناطق نيمه استپي سرد است. بالاترين مقدار تيمول از T. daenensis نيز با 80/33 درصد و بيشترين كار واكرول از T.kOtschyanus با 71/9 درصد از كل اسانس در دماوند به دست امد. نتايج كلي حاكي از استقرار و عملكرد مناسب گونه هاي محلي آويشن در شرايط ديم كشور است كه مي توانند به عنوان گياهان دارويي چند ساله براي ديم كاري معرفي شوند.