اثرات گرمايش جهاني بر دماي كمينه ايران

مسئله تغيير اقليم، يكي از موضوعات داغ مي باشد كه در دهه هاي اخير مورد توجه رسانه ها و محققان بوده است. تغيير اقليم به آهستگي در همه جهان در حال گسترش و بر پارامترهاي مرتبط اثرگذار مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات گرمايش جهاني بر حداقل دماي ايران انجام شده است. داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق، حداقل دماي روزانه مربوط به 47 ايستگاه سينوپتيك در دوره 1961-1990 مي باشد. جهت بررسي اثر گرمايش جهاني، با استفاده از مدل SDSM خروجي مدل HADCM3 براي دوره 2015-2045 تحت دو سناريوي A2 و B2 ريزمقياس نمايي شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد، با توجه به ارتباط بين متغيرهاي پيش بيني شونده و پيش بيني كننده، مدل ايجاد شده بين ابن متغبرها به طور نسبي قادر به توليد داده هاي اقليمي براي دوره آينده مي باشد. مقدار همبستگي(r) بين داده هاي مشاهداتي و داده-هاي توليد شده در دوره 1976-1990 در حدود 95/ مي باشد. همچنين نتايح آزمون واريانس و ميانگين نشانگر تشابه نسبي داده هاي توليد شده و مشاهداتي است. در نهايت خروجي مدل بيانگر افزايش حداقل دماي ايران طي دوره 2015-2045 در ايران است كه ميزان افزايش دما نسبت به دوره مشاهداتي طبق سناريوي A2 و B2 به ترتيب حدود 8/ و 5/ مي باشد. از نظر ايستگاهي نيز تغييرات دما داراي تفاوت مي باشد.