كاركرد نشانه هاي تاكيد در زبان عربي معاصر و معادل يابي آن در زبان فارسي (با تكيه بر ترجمه ي كتاب الايام طه حسين و مقدمه للشِعر العربي ادونيس)

زبان مجموعه اي از نشانه هاست كه براي پيام رساني به كار مي رود. براي آنكه اين پيام ها ميان فرستنده و گيرنده به راحتي انتقال يابد، گاهي با نشانه هايي همراه مي گردد تا گيرنده همان پيامي را دريابد كه مورد نظر فرستنده است. يكي از اين نشانه ها در زبان عربي و فارسي، «تاكيد يا توكيد» ناميد مي شود و بر اساس نقش هاي ششگانه اي كه ياكوبسن (Jakobsen) براي ارتباط كلامي بيان مي كند، خود را بيشتر در نقش ترغيبي و ارجاعي زبان نشان مي دهد. اين پژوهش با تكيه بر روش توصيفي ـ تحليلي و با رويكرد زبانشناختي، مي كوشد ضمن ارائه كاركرد نشانه هاي تاكيد در سه قسمت «ابزار»، «حرف» و «اسلوب» به بررسي كاربرد و نقش آن در زبان امروزين عربي بپردازد و معادل هاي آن را در فارسي واكاوي كند. به همين منظور، دو كتاب «الايام» اثر طه حسين و «مقدمه للشعر العربي» اثر «ادونيس» و ترجمه آن دو را مورد بررسي قرار مي دهد. اين دو، از نويسندگان و اديبان مطرح دوره معاصر هستند و نثر آنان به عنوان نثر معيار مورد قبول همه صاحب نظران است.يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه ابزارهاي تاكيد، كاركرد تاكيدي خود را در زبان امروزين عربي از دست داده اند و تنها براي تقويت و استحكام بافت كلام به كار مي روند. لذا در زبان فارسي نبايد براي آنها معادلي در نظر گرفت. نقش تاكيدي برخي از حروف تاكيد نيز مانند «قَدْ» كمرنگ شده است و تنها در تعيين نوع فعل نقش آفريني مي كنند. دسته ديگر از آنها نيز در متون معاصر كاربرد بسيار كمي دارند؛ مانند:«ن» تاكيد. ولي اسلوب هاي تاكيد همچنان نقش تاكيدي خود را ايفا مي كنند و به راحتي در زبان فارسي معادل يابي مي شوند.