بررسي چاقي شكمي، عمومي ‌و عوامل همراه آن در دانشجويان قم، سال 1394

Investigation of Abdominal and General Obesity and Its Related Factors in students of Qom City, 2015, Iran

زمینه و هدف: چاقی شكمی ‌و عمومی ‌به مقدار زیادی تحت تأثیر نوع رژیم غذایی و فعالیت‌های بدنی است، شیوع این عارضه در جوامع دارای روند رو به افزایشی است، به‌طوری‌كه حتی جوانان نیز از این بابت مستثنی نیستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی چاقی شكمی، عمومی ‌و عوامل همراه آن در دانشجویان قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش‌ مقطعی بر روی 301 دانشجوی (187 دختر و 114 پسر) دانشگاه‌های علوم پزشكی و آزاد شهر قم انجام شد. این افراد با نمونه‌گیری متناسب با حجم، انتخاب و با استفاده از سنجش‌های آنتروپومتریك، پرسشنامه كوتاه استاندارد بین‌المللی فعالیت فیزیكی و پرسشنامه عادات غذایی 11 سؤالی مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، كای‌اسكوئر و ضریب همبستگی آنالیز شدند. سطح معنی‌داری، 05/0=α در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین BMI و WHR دانشجویان به ترتیب 2/3±6/22 كیلوگرم برمترمربع و 0/0±8/0 به دست آمد. میان شاخص‌های تن‌سنجی با چاقی شكمی، ‌همبستگی مستقیم معنی‌داری مشاهده شد. تنها 3/23% دانشجویان دارای فعالیت ورزشی منظم بودند، به‌طوری‌كه میانگین فعالیت بدنی سبك در دانشجویان چاق، كمتر از افراد طبیعی بود (1/43±9/38 در برابر 5/67±8/60). فعالیت فیزیكی سنگین در این گروه اصلاً مشاهده نشد و در این گروه از دانشجویان در مقایسه با دانشجویان طبیعی، مصرف فست‌فود بیشتر بود (2/93% در برابر 8/67%). نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، ارتباط معنی‌‌داری بین وضعیت تغذیه و سطح فعالیت بدنی هفتگی با چاقی شكمی و عمومی وجود دارد. بنابراین، اضافه وزن، چاقی شكمی و عمومی در دانشجویان پسر و كسانی‌كه در‌گیر فعالیت بدنی منظم هستند و مصرف فست‌فود كمتری دارند، پایین‌تر است.

Background and Objectives: Abdominal and general obesities are greatly affected by diet and physical activities. Prevalence of this complication in communities has an increasing trend, so that even adolescents are no exception in this regard. The current study aimed to investigate abdominal and general obesity and its related factors in’ students of Qom city. Methods: This cross-sectional study was conducted on 301 (17 girls and 114 boys) students in medical and Azad universities in Qom city. These individuals were selected by proportional to size sampling method and studied by anthropometric measures, international short physical activity questionnaire, and 11-item nutritional habits questionnaire. Data were analyzed by independent t-, chi-square, and correlation coefficient tests. The significance level was considered to be α=0.05. Results: The mean BMI and WHR in students was 22.6±3.2kg/m2 and 0.8±0.0, respectively. A significant direct correlation was observed between anthropometric measures and abdominal obesity. Only 23.3% of the students had regular sport activity, so that the mean light physical activity in obese students was lower than normal students (38.9±43.1 vs. 60.8±67.5min). No heavy physical activity was seen in this group, and fast-food consumption was higher in this group of students compared to the normal students (93.2% vs. 67.8%). Conclusion: According to the findings of this study, there is a significant relationship between nutritional status and level of physical activity and abdominal and general obesity. Therefore, overweight, abdominal, and general obesity were lower in male students, and subjects involved in regular physical activity and lower fast-food consumption.