تكانه هاي تصادفي و مديريت درآمدهاي نفتي در ايران ؛ رويكرد تعادل عمومي تصادفي پويا (DSGE)

هدف عمده اين تحقيق، بررسي تاثير تكانه هاي درآمدهاي نفتي، بهره وري و نرخ رشد حجم پول بر متغيرهاي كلان اقتصادي ايران در چارچوب يك مدل DSGE و با در نظر گرفتن برخي ويژگي هاي اقتصاد ايران از قبيل گسترده بودن بخش دولت در اقتصاد، ناكارايي هاي سرمايه گذاري دولتي، نياز به سرمايه گذاري در توسعه زيرساخت ها و وجود نهاد صندوق توسعه ملي است. يافته هاي تحقيق مبتني بر الگوي چرخه ادوار تجاري حقيقي، نشان مي دهد كه تكانه درآمدهاي نفتي موجب افزايش مصرف، مخارج جاري و عمراني دولت و كاهش تورم در كوتاه مدت شده است، هرچند كه در ميان مدت به دليل انتقال تكانه هاي نفتي به بخش تقاضا، تورم در اقتصاد با افزايش مواجه مي شود. با افزايش درآمدهاي نفتي، صندوق توسعه ملي و به تبع آن سهم تسهيلات اعطايي از سوي صندوق به بخش خصوصي با افزايش مواجه مي شود كه مي تواند توليد بخش خصوصي را تقويت كند. همچنين به دليل ساختار اقتصاد ايران، افزايش درآمدهاي نفتي تاثير كمي بر رشد و گسترش توليد بخش غيرنفتي كشور داشته است. يافته هاي تحقيق همچنين نشان مي دهد با كاهش ناكارايي سرمايه گذاري دولتي، سرمايه گذاري درآمدهاي نفتي مي تواند باعث بروز پديده ازدحام دروني و يا تقويت فعاليت بخش خصوصي شود. تكانه هاي بهره وري و پولي نيز نتايجي مطابق انتظارات تئوريك در مدل ايجاد كرده است.