تعيين و مقايسه ديدگاه پرستاران و بيماران نسبت به خشونت محل كار عليه پرستاران و عوامل مرتبط با آن

زمينه و هدف: خشونت محل كار روي سلامتي، رفاه، امنيت پرستاران و كيفيت مراقبت هاي پرستاري تاثير منفي دارد. اين مطالعه با هدف تعيين درك پرستاران و بيماران از ماهيت خشونت محل كار عليه پرستاران در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام گرفته است. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي- مقايسه اي در سال 1392 در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام گرفته است. براي بررسي ماهيت خشونت از پرسش نامه تعديل شده سازمان بهداشت جهاني استفاده شد. در مجموع 373 پرستار و 384 بيمار در مطالعه شركت كردند. از آمار توصيفي (تعداد و درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار تحليلي(آزمون كاي دو) براي آناليز داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه خشونت در محيط هاي باليني شيوع بالايي دارد (پرستاران 273 و بيماران 157 مورد خشونت را گزارش كردند) .از ديدگاه پرستاران، بيشترين نوع خشونت نسبت به آنان به ترتيب؛ كلامي (66%) 248، فيزيكي (18%) 68، نژادي (11%) 42 و جنسي (2%) 9 بوده است و بيماران، بيشترين نوع خشونت ها عليه پرستاران را به ترتيب كلامي (35%) 135، نژادي (10%) 39، جنسي (5%) 20 و فيزيكي (3%) 10 گزارش كردند و تفاوت بين ديدگاه دو گروه از نظر آماري معنادار بود (0/05>p). نتيجه گيري: خشونت در محيط هاي باليني واقعيتي انكار ناپذير است. مطالعه حاضر نيز نشان داد كه خشونت در محيط هاي باليني وجود دارد ولي ماهيت آن از نظر پرستاران و بيماران متفاوت مي باشد و اين پديده نياز به بررسي بيشتري دارد، چرا كه شناخت علل اين تفاوت مي تواند گامي موثر در جهت مديريت خشونت و كاهش آن باشد.