تاثير سطوح مختلف كود نيتروژن بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت (Zea mays L.) در شرايط رقابت با تراكم هاي مختلف علف هاي هرز تاج خروس ريشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) و ارزن (Panicum miliaceum L.)

به منظور بررسي اثر رقابت علف هاي هرز تاج خروس ريشه قرمز و ارزن بر عملكرد گياه زراعي ذرت با كاربرد ميزان هاي مختلف كود نيتروژن، آزمايشي در سال 1388 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي تربيت مدرس به صورت فاكتوريل سه عاملي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام پذيرفت. بر همين پايه، سه عامل كود نيتروژن (138، 184 و 230 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار)، گونه علف هرز (تاج خروس و ارزن) و تراكم علف هرز (به ترتيب 5 و 25 بوته در مترمربع براي تاج خروس و 5/7 و 5/37 بوته در مترمربع براي ارزن) در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه بالاترين عملكرد دانه به ميزان 89/921 گرم در مترمربع متعلق به تيمار شاهد 230 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار و كمترين عملكرد دانه به ميزان 72/466 گرم در مترمربع متعلق به تيمار علف هرز ارزن با 138 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار بود. تراكم هاي مختلف علف هرز تفاوت معني دار در صفاتي همچون شمار دانه در رديف و طول بلال را موجب شدند. ميزان هاي مختلف كود نيتروژن نيز موجب ايجاد تفاوت معني دار در عملكرد زيست توده (Biomass) و شماري از اجزاي عملكرد شدند. در مجموع نتايج آزمايش نشان داد در كشتزارهايي كه علف هاي هرز نيتروژن دوست غالبيت بيشتري دارند، افزايش ميزان كود مصرفي (نسبت به ميزان بهينه) نه تنها موجب افزايش عملكرد ذرت نمي شود، بلكه ضمن كاهش عملكرد دانه توليدي، موجب آلودگي بيشتر محيط زيست را فراهم مي آورد.