بررسي و نقد تاريخ سند محمدبن معصوم بكري

سند در بين ولايات شبه قاره هند داراي بيشترين تاريخ هاي محلي به زبان فارسي است. اگرچه سابقه تاريخنگاري محلي فارسي در آنجا با برگردان فتحنامه سند مشهور به چچنامه از عربي به فارسي به اوايل قرن هفتم هجري ميرسد؛ اما در واقع اولين نوشته مستقل محلي سند به زبان فارسي، تاريخ سند ميرمعصوم معروف به تاريخ معصومي ميباشد. بنابراين سوال پژوهش اين است كه اثر مذكور داراي چه ويژگيهايي بوده و مطالب آنچه اهميتي دارد. (سوال) به نظر ميرسد تاريخ سند ميرمعصومي در بسياري از مطالب راجع به سند منبع اول تاليفات بعديِ تاريخ محلي منطقه بوده به طوريكه ساير تواريخ در اين مورد بهره بسياري بردهاند. (فرضيه) غرض، ارائه مشابهتهاي تاريخي، فرهنگي و معنوي سند با انديشه هاي ايراني و اسلامي، مولفه هاي متعددي، مانند تعاليم و آموزههاي ادبي، اخلاقي و اجتماعي در رشد و شكوفايي تاليفات به زبان فارسي از جمله درزمينه تاريخنگاري است. (هدف) مقاله به شيوه توصيفي و تحليلي (روش) به اين نكته دستيافته كه تاريخ سند معصومي بيشتر به فتح سند توسط مسلمانان، حكومتهاي سند از آغاز تا بابريان، انتقال حاكميتهاي محلي به امپراتوري تيموري، اقوام ساكن سند و مهاجرين به آنجا و شخصيت هاي متنفذ و مقتدر از جمله حكام و فرهيختگان ازجمله ادبا و اهل علم توجه كرده است، البته مسائل اجتماعي و مردمي نيز به صورت كمرنگ ديده ميشود. (يافته)