ژئوپلتيك شيعه و نقش آن در روابط ايران و پاكستان

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1357 ، تشيع به يكي از عوامل مهم و تاثيرگذار دنياي ژئوپليتيك تبديل شد. با اين دگرگوني كم نظير در كانون جغرافيايي شيعه، تشيع در كشور بزرگي مثل ايران به قدرت سياسي دست يافت. مسلم است كه سياسي شدن شيعه در جهان، ماهيتي ژئوپليتيك پيدا كرده است، چرا كه از نقطه نظر ژئوپليتيك، مسائل ايران و تشيع به گونه اي با هم پيوند خورده است كه ايران نمي تواند نسبت به سرنوشت شيعيان بي تفاوت باشد. ايران و پاكستان به عنوان دو كشور مهم و استراتژيك در جنوب غرب آسيا توانسته اند تاثيرگذاري مهمي بر تحولات منطقه و نيز بين الملل داشته باشند . اشتراكات فرهنگي ، مذهبي و اجتماعي از يك سو و داشتن مرز مشترك پهناور از سوي ديگر موجب شده است روابط دو كشور با وجود اختلافات بنيادي در منافع و رويكردهاي سياسي نسبت به مسائل مهم و استراتژيك منطقه اي و بين المللي بر اساس رابطه اي دوستانه و پايدار تنظيم و استوار باشد. در اين پژوهش به بررسي روابط ايران و پاكستان از منظر ژئوپليتيك شيعه پرداخته شده كه در نتيجه آن نشان داده مي شود شيعيان پاكستان با وجود فشارهايي كه از جانب گروه هاي سلفي و تكفيري بر آنها حاكم است اما توانسته اند در روابط بين اين كشور و جمهوري اسلامي ايران نقش ويژه اي داشته باشند.