تعيين تأثير شيوه‌هاي مديريت منابع انساني بر قابليت يادگيري سازماني با ميانجي‌گري سرمايه انساني

هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير شيوه هاي مديريت منابع انساني بر قابليت يادگيري سازماني از طريق سرمايه انساني مي باشد. به منظور دستيابي به اين هدف، 80 نفر از اعضاي واحدهاي تحقيق و توسعه فعال در شهرك صنعتي طوس و شركت هاي مجاور آن در شهر مشهد به عنوان نمونه تصادفي انتخاب شدند و پرسش نامه ها به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده ميان آنها توزيع گرديد. سپس داده هاي جمع آوري شده به كمك نرم افزار آماري PLS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. شاخص هاي برازش مدل مفهومي تحقيق حاضر نشان داد كه اين مدل از برازندگي مطلوبي برخوردار است. نتايج حاصل از آزمون فرضيات نيز نشان داد كه شيوه هاي مديريت منابع انساني (شيوه هاي گزينش، بهبود و بالندگي و ارزيابي براساس شايستگي) و سرمايه انساني، بر قابليت يادگيري سازماني تأثير مثبت و معناداري دارند. همچنين، مشخص شد كه سرمايۀ انساني در روابط ميان اين شيوه ها و قابليت يادگيري، نقش واسط را ايفا مي كند. در انتها نيز با توجه به يافته هاي تحقيق، پيشنهادهايي ارائه گرديد.