اثربخشي بازي درماني گروهي بر علايم لجبازي-نافرماني كودكان

Effectiveness of Group Play Therapy on Symptoms of Oppositional Defiant Among Children

سابقه و هدف: با توجه به شيوع اختلال لجبازي-نافرماني در كودكان و تبديل شدن آن به اختلال هاي ديگر در صورت برطرف نشدن آن؛‌ هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازي درماني به روش گروهي بر علايم اختلال لجبازي- نافرماني كودكان بود. مواد و روش ها: اين مطالعه مداخله اي و از نوع نيمه تجربي بود. در اين پژوهش با روش نمونه گيري خوشه اي 30 نفر انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري شامل سياهه رفتاري كودك (CBCL)، ماتريس هاي پيشرونده ريون كودك، فرم گزارش معلم (TRF) و يك مصاحبه باليني با والدين بود. آزمودني ها طي 8 جلسه 60 دقيقه اي كه به صورت هفتگي برگزار مي شد، در معرض مداخلات بازي درماني قرار گرفتند. آزمودني ها در سه مرحله پيش از آغاز مداخله، پس از اتمام مداخله و با فاصله دو ماه از اتمام جلسات به عنوان پيگيري مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS 18 و روش تحليل كوواريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل مانكوا نشان داد كه علايم اختلال لجبازي- نافرماني به گزارش والد و به گزارش معلم در گروه آزمون بازي درماني گروهي در مقايسه با گروه كنترل در مرحله پس آزمون كاهش معني‌داري داشت (001/0 > P). همچنين بعد از دو ماه پيگيري نتايج هم چنان پابرجا بود. نتيجه گيري: اين يافته ها اثربخشي بازي درماني گروهي را براي كاهش علايم كودكان داراي اختلال لجبازي- نافرماني نشان مي‌دهد و بر اين اساس استفاده از اين روش درماني در مورد اين كودكان به درمانگران توصيه مي‌شود.

Introduction: With regard to the prevalence of Oppositional - Defiant Disorder in children and converting to the other disorders, if left untreated, this research aims to investigate the effectiveness of group play therapy on oppositional-defiant disorder symptoms among children. Methods: This study is interventional and quasi-experimental research. In this study based on cluster sampling method, 30 participants were selected and randomly assigned to the experimental and control groups. The tools discussed here included Child Behavior Checklist (CBCL), Ravenʹs Progressive Matrixes, Teacher Report Form (TRF) as well as a clinical interview with parents. Play therapy was provided weekly by group for the participants, in sixty-minute eight sessions. Participants were assessed in three stages of pre- interference, post- interference and after two month intervals from completing sessions. SPSS18 and multi-variables covariance analysis method were used for analyzing data. Results: The results obtained by Mancova analysis showed that there was a significant decrease in oppositional defiant- disorder symptoms in comparison with control group reporting by parents and teacher (P < 0.001). In addition, the results indicated the same effect after two months. Conclusions: The results indicated the efficiency of group play therapy on decrease of oppositional defiant disorder symptoms among children. Accordingly using this treatment method on children was recommended to the therapists