بررسي اثر بخشي آموزش تحليل رفتار متقابل بر هوش معنوي زوجين شهر اصفهان

Effectiveness of Teaching Transactional Analysis on the Couplesʹʹ Spiritual Intelligence in Isfahan

سابقه و هدف: هوش معنوي كه به موجب آن فرد در برابر رويدادها و حوادث زندگي بينشي عميق مي‌يابد و از سختي و چالش‌هاي زندگي نمي‌هراسد، در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش گروهي به روش تحليل رفتار متقابل بر افزايش هوش معنوي زوجين شهر اصفهان بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي از نوع پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه كنترل بود كه در بين زوجين ارجاع داده شده به شوراهاي حل اختلاف شهر اصفهان انجام گرديد. نمونه آماري اين پژوهش شامل 32 زوج بود كه به روش نمونه‌گيري غيراحتمالي در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمايش، مداخلات آموزشي مربوط به تحليل رفتار متقابل را در طي 10 جلسه آموزشي دريافت نمودند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه هوش معنوي كينگ بود. داده‌هاي جمع آوري شده به وسيله تحليل كواريانس و توسط بسته نرم‌ افزاري SPSS20 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج تحليل چند متغيره نشان داد كه آموزش تحليل روابط متقابل منجر به افزايش معني‌دار مولفه‌هاي تفكر وجودي، انتقادي و توليد معناي شخصي درگروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در مرحله پس آزمون شد (001/0 > P). نتيجه‌گيري: طبق يافته‌هاي اين مطالعه، مشاوره گروهي به شيوه تحليل ارتباط متقابل، روش مناسبي براي افزايش هوش معنوي زوجين و در نهايت افزايش رضايتمندي آنان مي‌باشد و مي‌توان با آموزش آن به ارتقا كيفيت معنويت زوجين پرداخت.

Background and Objectives: One of the types of intelligences which have been paid attention is the spiritual intelligence which causes the person to find deep insight against life events and accidents and not afraid of life difficulties and challenges. Therefore, the objective of the present study was to determine the effectiveness of group teaching via reciprocal behavior analysis on the increase of the couplesʹ spiritual intelligence in the city of Isfahan. Material and Methods: The research method of the present study was semi-experimental in pretest, posttest with control group type due to lack of probable sampling. The statistical population of the current study included couples referred to dispute resolution councils in the city of Isfahan. The statistical sample was 32 couples selected through improbable available sampling method and put into experimental and control groups. Then the experimental group received teaching interventions related to reciprocal behavior analysis in 10 teaching sessions, while the control group didnʹt enjoy such teaching interventions. The applied instruments in this study included Kingʹs spiritual intelligence questionnaire. The collected data were analyzed via COVARIANCE analysis in SPSS10 software. Results: The results of multi-variable analysis showed that teaching reciprocal relationship teaching could significantly increase the components of critical existential thinking and produce personal meaning in the experimental group comparing to the control group at the posttest stage (P < 0.001). Conclusion: According to the findings of this study it can be stated that group consultation through reciprocal analysis, is a suitable method to increase the couplesʹ spiritual intelligence and finally the increase of their satisfaction which can improve the quality of the couplesʹ spiritual quality through teaching it.