رابطه سواد سلامت با وضعيت سلامت عمومي، رفتارهاي پيشگيرانه و استفاده از خدمات سلامت در منطقه بلوچستان

The Relationship of Health Literacy with Health Status, Preventive Behaviors and Health Services Utilization in Baluchistan, Iran

مقدمه: سواد سلامتي عبارت است از مهارت‌هايي شناختي و اجتماعي كه تعيين كننده انگيزه و قابليت افراد در دستيابي، درك و به كارگيري اطلاعات به طريقي كه منجر به حفظ و ارتقا سلامت آنها گردد. افراد باسواد سلامت ناكافي، وضعيت سلامتي ضعيف‌تري دارند. هدف اين مطالعه، تعيين وضعيت سواد سلامت و ارتباط آن با وضعيت سلامت عمومي، استفاده از خدمات درماني و اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي-تحليلي بر روي 400 نفر از جمعيت 18 تا 65 سال شهرهاي بلوچستان انجام گرديد. نمونه‌گيري بصورت خوشه‌اي چند مرحله‌اي انجام شد. داده‌ها با استفاده از ابزار سنجش سواد سلامت عمومي گردآوري گرديد. اطلاعات جمع آوري شده از طريق نرم افزار SPSS-18 و با بكارگيري آزمون‌هاي آماري من ويتني و كروسكال واليس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: تنها 32 درصد شركت‌كنندگان از سواد سلامت كافي برخوردار بودند. سطح سواد سلامت ناكافي در افراد با سنين بالا، ميزان تحصيلات كمتر، درآمد پايين‌تر و در زنان شايع‌تر بود. در اين مطالعه، بين سطح سواد سلامت و مراجعه به پزشك، انجام رفتارهاي پيشگيرانه و وضعيت سلامت عمومي ارتباط آماري معني‌داري ديده شد. افراد با سطح سواد سلامت بهتر، وضعيت سلامت عمومي خود را بهتر ارزيابي كردند، همچنين بيش از سايرين نسبت به انجام رفتارهاي پيشگيرانه مبادرت ورزيدند. نتيجه‌گيري: با توجه به پايين بودن سطح سواد سلامت گروه هدف، مداخلات آموزشي به منظور توسعه مهارت‌هاي سواد سلامت در جامعه ضروريست

Introduction: Health Literacy has been defined as the cognitive and social skills that determine the motivation and ability of individuals to gain access to, understand and use information in ways which promote and maintain good health. People with inadequate health literacy have poorer health status. Thus, the aim of this study was to determine the status of health literacy and its relationship with general health status, use of health services and preventive behaviors. Methods: This descriptive-analytical study was conducted on 400 individuals aged 18 to 65 years in Balochestan, Iran. Multi-stage cluster sampling was used. Data were collected using Health Literacy for Iranian Adults (HELIA) questionnaires. Data analyses were conducted using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney, using SPSS (version 18). Results: The mean age of the studied population was 28.7 ± 9.29 years. Only 32% of adults were found to have adequate health literacy. Inadequate health literacy was more common in older people, ones with fewer years of schooling or lower household income, and females. The health literacy level was associated with outpatient visits, screening, and health status. Individuals with higher levels of health literacy had performed screening more than others. Conclusions: Due to the low health literacy level in the target population, educational interventions are needed to develop health literacy skills in the community.