اثربخشي رويكرد واقعيت درماني مبتني بر نظريه انتخاب بر تعارض هاي زناشويي و بهزيستي اجتماعي

هدف از اين پژوهش نيمه آزمايشي بررسي اثر بخشي رويكرد درماني واقعيت درماني مبتني بر نظريه انتخاب بر تعارض هاي زناشويي و بهزيستي اجتماعي بود. 25 نفر آزمودني كه شرايط ورود به پژوهش را داشتند و به صورت فراخوان به كلينيك درماني مراجعه كرده بودند، با روش جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايشي و گروه كنترل قرار گرفتند. متغير مستقل رويكرد واقعيت درماني مبتني بر نظريه انتخاب بود. ابزار سنجش، پرسش نامه 54 پرسشي تعارض هاي زناشويي ثنايي و پرسش نامه بهزيستي اجتماعي صفاري نيا بود. نتايج آزمون فريدمن براي پيش آزمون- پس آزمون- پيگيري در مقايسه با گروه كنترل، نشان دادند كه رويكرد واقعيت درماني، به گونه اي كارآمدي تعارض هاي زناشويي را در مقايسه با گروه كنترل در زنان كاهش مي دهد. هم چنين، با وجود آن كه مداخله واقعيت درماني بر بهزيستي اجتماعي آزمودني ها اثر بخشي نداشت، اما بر دو زير مقياس پيوستگي اجتماعي و پذيرش اجتماعي، اثربخشي معنادار داشت. نتايج پژوهش، مفهوم سازي و سنجش عملياتي و دقيق تر زيرمقياس هاي بهزيستي اجتماعي را پيشنهاد مي كند.