بررسي نقش محدوديتها در انگيزه مشاركت گردشگران ورزشهاي زمستاني پيستهاي اسكي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش محدوديتها در انگيزه مشاركت گردشگران ورزشهاي زمستاني پيستهاي اسكي توچال و شمشك بود. محدوديتهاي گردشگري در ايران از مباحث مهمي است كه آنطوركه بايد به آن پرداخته نشده است؛ متاسفانه در سالهاي اخير نهتنها اقدام رضايتبخشي به منظور رفع محدوديتها برداشته نشده؛ بلكه بيتوجهي به آن موجب بروز مسائل زيادي شده كه در نتيجه آن گردشگر ايراني به جاي كسب آرامش در سفر، از حضور دوباره در مقصد گردشگري منصرف ميشود و نتيجه چنين سلب آرامشي تنها محدود به شخص گردشگر نبوده و اثرات آن در محيط خانواده و جامعه و محل كار قابل مشاهده خواهد بود. جامعه آماري پژوهش، كليه گردشگران پيستهاي اسكي شمشك و توچال بودند كه حداقل سالي 3 مرتبه به پيستهاي اسكي مراجعه داشتند. بنابراين با توجه به عدم دسترسي به تعداد معين جامعه و نامعين بودن حجم آن از طريق فرمول كوكران ابزار گردآوري اطلاعات براي محدوديتها و انگيزه هاي .(N= حجم نمونه تعيين گرديد ( 141 گردشگران پرسشنامه وي ( 2008 ) بود كه روايي صوري و محتوايي آنها در پژوهشهاي پيشين تاييد شده بود. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بين متغير محدوديتها و ابعاد آن با ميزان انگيزه هاي - 0/362 ، P=0/ مشاركت گردشگران ورزشهاي زمستاني ارتباط معنادار و معكوس وجود دارد ( 001 و ساختاري (t=- 2/251 ،B=- 0/ همچنين از بين ابعاد محدوديتها، مولفههاي درون فردي ( 247 .(r= پيشبين قويتري براي متغير انگيزهها بودند. لذا با توجه به نتايج بهدستآمده، (t=- 2/331 ،B=- 0/238) تسهيل بخشيدن حضور گردشگران از طريق آموزش و كسب تجارب مثبت از اسكي كردن و رفع محدوديتهاي ساختاري به لحاظ وجود امنيت و ايمني براي گردشگران در ايجاد انگيزه و حضور مجدد و مداوم آنان تاثيرگذار است.