تاثير سطوح مختلف انرژي جيره غذايي در دوران پرورش بر عملكرد و صفات توليدي مرغ هاي تخم گذار در دوره توليد (28-19 هفتگي)

به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف انرژي جيره غذايي در دوران پرورش بر عملكرد و صفات توليدي مرغ هاي تخم گذار در دوره توليد آزمايشي انجام شد. تعداد 196 قطعه جوجه تخم گذار يكروزه به طور تصادفي به 7 تيمار (Kcal ME/kg3000- 2900- 2800- 2700- 2600- 2500- 2400)، با 4 تكرار و 7 پرنده به ازاي هر تكرار اختصاص داده شد. سطح انرژي Kcal ME/kg 2800 به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه تغذيه سطوح مختلف انرژي تاثير معني داري بر خوراك مصرفي و افزايش وزن پرنده ها نداشت. اگرچه با كاهش سطح انرژي جيره غذايي ضريب تبديل خوراك به تخم مرغ افزايش يافت، اما اين كاهش انرژي تا سطح Kcal ME/kg 2400 نسبت به گروه شاهد تفاوت معني داري نداشت. كاهش سطح انرژي جيره غذايي تا Kcal ME/kg 2500 در مقايسه با تيمار شاهد تاثير معني داري بر خوراك مصرفي به ازاي هر دوجين تخم مرغ و تعداد تخم مرغ توليدي هر مرغ در كل دوره توليد نداشت. همچنين رقيق كردن انرژي متابوليسمي جيره تا سطح 2600 و 2700 كيلوكالري در كيلوگرم به ترتيب تاثيري روي توليد تخم مرغ و سن شروع تخمگذاري نداشت (05/0P>). به عنوان نتيجه گيري تغذيه تيمار حاوي سطح انرژي Kcal ME/kg 3000 علاوه بر بهبود عملكرد و صفات توليدي، در مقايسه با ساير تيمارها سبب افزايش ميانگين وزن هر تخم مرغ شد (05/0P<). افزون بر اين استفاده از اين سطح انرژي در مقايسه با تيمار شاهد سبب كاهش هزينه تغذيه براي توليد هر كيلوگرم تخم مرغ شد (25/7 درصد). بنابراين توصيه مي شود كه جهت دستيابي به يك عملكرد مطلوب از اين سطح انرژي در دوران پرورش استفاده شود.