اثرات حكمراني خوب شهري و اعتماد اجتماعي در بهبود كيفيت بافت هاي فرسوده شهري (مطالعه موردي: منطقه 15 كلانشهر تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: عوامل مؤثري در جامعه تاثيرگذار بر بهبود كيفيت بافتهاي فرسوده شهري است كه حكمراني خوب شهري و مديريت خوب شهري و همچنين اعتماد اجتماعي در شهر و محلات نيز يكي از همين عوامل تاثيرگذار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي برهم كنش حكمراني خوب شهري و اعتماد اجتماعي در بهبود كيفيت بافت هاي فرسوده شهري منطقه 15 كلانشهر تهران با تعيين رابطه بين شش بُعد؛ شفافيت، مشاركت، قانونمندي، پاسخگويي، كارايي و عدالت، مورد ارزيابي شده مي باشد. روش پژوهش: روش انجام پژوهش بدين منظور از روش توصيفي– و همبستگي استفاده شده است و جامعه آماري در آن شهروندان منطقه 15 تهران مي باشد يافته‌ها: در بين ابعاد مربوط به حكمراني-شهري، بُعد عدالت با ضريب معناداري 99% و ضريب Beta 0.334 داراي بيشترين سهم و تأثيرگذاري در بهبود كيفيت بافت هاي فرسوده شهري منطقه 15 كلانشهر تهران مي باشد نتيجه گيري: در بين ابعاد مربوط به حكمراني شهري، بُعد عدالت با ضريب معناداري 99% و ضريب Beta 0.334 داراي بيشترين سهم و تأثيرگذاري بر روي بهبود كيفيت بافت هاي فرسوده شهري مي باشد. كه در بين مولفه هاي مربوط به اعتماداجتماعي، مولفه احساس امنيت در اماكن خلوت با ضريب 943،Beta 0 داراي بيشترين تأثيرگذاري بر بهبود كيفيت بافت هاي فرسوده شهري مي باشد.