ساختار ژنتيكي جمعيت هاي قارچ Colletotrichum gloeosporioides s. l.، عامل خشكيدگي سرشاخه هاي درختان مركبات در شمال ايران

خشكيدگي سرشاخه ها و ريزش ميوه پس از گلدهي ناشي از قارچ Colletotrichum gloeosporioides، از چالش هاي شايع توليد محصول در درختان مركبات منطقه شمال كشور هستند. به علت افزايش آسيب و زيان بيماري در سال هاي اخير كه مي تواند ناشي از تغييرپذيري ژنتيكي بيمارگر باشد، ساختار ژنتيكي اين قارچ در جمعيت هاي شمال كشور بررسي شد. بدين منظور از چهارباغ در چهار منطقه رحيم آباد گيلان، رامسر، ساري و گرگان بازديد و نمونه هاي داراي نشانه هاي آلودگي درختان مركبات گرد آوري شد. پس از شناسايي جدايه ها، انگشت نگاري DNA براي 144 جدايه قارچ با استفاده از هفت نشانگر ISSR به روش PCR انجام و شاخص هاي مربوط به تنوع ژنتيكي محاسبه شدند. تجزيه خوشه اي بر پايه ضريب همساني جاكارد و روش UPGMA جدايه ها را در سيزده گروه قرار داد. ميانگين تنوع ژني و ژنوتيپي كل جمعيت ها به ترتيب برابر 33/0 و 49/0 محاسبه شد. ميانگين تمايز ژنتيكي كم بين جمعيت ها (127/0)، توسط ميزان جريان ژني زياد حاصل از نشانگرها (437/3) تاييد شد. بيشترين همانندي ژنتيكي بين دو جمعيت گيلان و گرگان و كمترين آن بين دو جمعيت رامسر و ساري مشاهده شد. بنابراين فاصله ژنتيكي بين نمونه هاي مركبات رحيم آباد و رامسر و بين نمونه هاي رامسر و ساري با توجه به مسافت كمتر رحيم آباد تا رامسر نسبت به فاصله رامسر تا ساري منطقي بود ولي نمونه هاي گيلان و گرگان در اين رابطه روند غيرمعمول داشتند. بنا بر اين تحقيق، جمعيت هاي C. gloeosporioides مركبات شمال كشور تنوع ژنتيكي دارند و پايين بودن ميزان تمايز ژنتيكي و فاصله ژنتيكي بين جمعيت ها مويد وجود جريان ژني بالا بين اين جمعيت ها است.