تعيين موقعيت بهينه فضا – مكاني مراكز انتظامي شهر تهران با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيا GIS (مطالعه موردي: منطقه تهران پارس)

يكي از ابعاد وجودي شهرها و جوامع انساني، وجود نظم و امنيت، به خصوص در شرايط وقوع بحران هاي اجتماعي و طبيعي است، كه توجه به اين امر از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. مراكز انتظامي كه وظيفه نظم و امنيت را در اين مواقع بر عهده دارند، بايد در مناطقي استقرار بيابند، كه بتوانند در اسرع وقت خود را به محل هاي وقوع بحران برسانند. مراكز انتظامي از نخستين سازمان هايي هستند كه به محض وقوع بحران به مقابله و كنترل آن مي پردازند، بنابراين براي اثر بخشي موثر بايستي در مكاني هايي استقرار يابند كه در آنها احتمال وقوع بحران بيشتر باشد، تا به موقع و به نحو موثري وارد عمل شوند. اين پژوهش به روش توصيفي و تحليلي صورت گرفته است. در تجزيه و تحليل تحقيق، با استفاده از روش ارزيابي چند عامله (MCE) و همچنين قابليت هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS)، عوامل موثر بر استقرار بهينه مراكز انتظامي بررسي شده است، سپس موقعيت فضا - مكاني جديدي را به عنوان مركز استقرار بهينه نيروي انتظامي در منطقه تهران پارس تهران ارائه نموده است. هدف از انجام اين پژوهش، شناخت موقعيت -هاي بهينه فضايي- مكاني مراكز انتظامي در كلان شهر تهران بوده است. نتايج بررسي هاي صورت گرفته نشان مي دهد كه موقعيت فضايي- مكاني فعلي مركز انتظامي منطقه تهران پارس منا سب نيست، و در مواقع بحران، آسيب پذير و نيازبه جا به جايي و تغيير فضا – مكاني در منطقه مورد مطالعه ضرورت خواهد داشت.